โทษของการไม่ต้อนรับแขก : หน้า 281/589

ธรร โทษของการไม่ต้อนรับแขก ២៨០ นางเปรตเมื่อถูกพระเถระถาม ก็ลำดับเหตุการณ์ให้ท่าน ฟังว่า “เมื่อ ๕ ชาติที่แล้ว เคยเป็นมารดาของพระสารีบุตร ภพชาตินี้ได้เข้าถึงเปตติวิสัย ที่มากไปด้วยความหิวและความ กระหาย เมื่อถูกความหิวครอบงำ ก็กินน้ำลาย น้ำมูก เสมหะ ที่เขาถ่มทิ้ง และกินมันเหลวของซากศพซึ่งกำลังถูกเผาที่ เชิงตะกอน กินเลือดของพวกหญิงที่คลอดบุตร และเลือดสดๆ ของพวกบุรุษที่ถูกตัดมือตัดเท้า” นางเปรตรำพึงต่อไปว่า ในอัตภาพของเปรตนี้ ต้องกิน เนื้อ เอ็นและข้อมือข้อเท้าของคนที่ตายแล้ว กินหนองและ เลือดของปศุสัตว์และของมนุษย์ ไม่มีที่พักอาศัย ร่อนเร่ไป ได้รับความยากลำบากยิ่งกว่าคนพเนจรในมนุษย์นี้เสียอีก และ ยังต้องนอนบนเตียงของคนตายที่เขาทิ้งไว้ในป่าช้า จึงอ้อนวอน พระสารีบุตรว่า “ไฉนหนอแม่จึงจะพ้นจากอัตภาพของเปรต กินหนองและเลือดนี้ ขอให้ท่านได้ถวายทาน แล้วอุทิศส่วนกุศล ให้แม่บ้างเถิด” พระสารีบุตรเถระได้สดับดังนั้นแล้ว ในวันรุ่งขึ้น จึงเล่า เรื่องให้พระเถระทั้ง ๓ รูปทราบ จากนั้นก็ไปบิณฑบาตในกรุง ราชคฤห์ ไปถึงพระราชนิเวศน์ของพระเจ้าพิมพิสาร พระราชา เห็นพระเถระมาพร้อมกันอย่างนั้น ก็ตรัสถามถึงสาเหตุของ