กรรมของหญิงเปรต : หน้า 391/589

ธรร ก ร ร ม ข อ ง ค น ผิดคำสาบาน ๓๕๐ ของนาง จึงพุ่งหลาวใส่พร้อมกับเอาพระขรรค์ฟันสุนัข จนตาย สุนัขนั้นก็ได้อันตรธานหายไป จากนั้นได้ตรัสถามประวัติของ หญิงเปรตว่า ท่านได้ทำกรรมอะไรเอาไว้ ถึงต้องเสวยทุกข์ใน ยามค่ำคืนเช่นนี้ กรรมอะไรจึงถูกสุนัข หูด้วนกัดกินอวัยวะ ของท่าน นางเปรตทูลความจริงให้ทราบ พร้อมกับขอบพระคุณ พระราชาที่ทำให้นางไม่ต้องถูกสุนัขกัดกินอีกต่อไป นางได้เสวย วิบากกรรมเพราะประพฤตินอกใจและโกหกสามี นานถึง ๗๐๐ ปี บัดนี้วิบากกรรมนั้นหมดแล้ว ตั้งแต่นี้เป็นต้นไป นางจะเสวยแต่ ทิพยสมบัติอย่างเดียว จึงได้อ้อนวอนให้พระองค์อยู่กับนางจน ตลอดชีวิต แต่พระราชามีพระประสงค์จะเสด็จกลับพระนคร จึงบอกกับนางว่า กามสุขอันเป็นทิพย์เราได้เสวยแล้ว เราอยาก สร้างบารมี ขอให้ท่านนําเรากลับไปถิ่นของมนุษย์เถิด นางเวมานิกเปรตเมื่อไม่อาจยับยั้งพระราชาให้ประทับ อยู่ต่อไปได้ จึงมอบสมบัติและรัตนชาติจำนวนมากให้พระองค์ แล้วนำกลับไปส่งที่เมืองมนุษย์ดังเดิม พระราชาครั้นเสด็จกลับ แล้ว ก็ทรงทุ่มเทให้ทาน รักษาศีล เจริญภาวนา เพราะรู้ว่า การประพฤติผิดทำนองคลองธรรมนั้น มีวิบากกรรมอันเผ็ดร้อน จึงตั้งมั่นในการสร้างบารมีอย่างเต็มที่ และปกครองแผ่นดิน