มหาปราสาทโกกนุทและพระโพธิสัตว์ : หน้า 146/589

Dsuem ประชาช ให้ทุกข์แก่ท่าน ทุกข์นั้นถึงตัว ๑๔๕ ที่มีฝีมือดีที่สุดในยุคนั้นมาคนหนึ่ง ให้สร้างมหาปราสาทชื่อว่า โกกนุท โดยสร้างไม่ให้เหมือนกับพระราชวังของพระราชาอื่นๆ มหาปราสาทโกกนุทนี้สวยงามมาก สวยงามอย่างน่าอัศจรรย์ มองดูแล้วเหมือนลอยอยู่กลางอากาศ มีความวิจิตรพิสดารมาก ตอนเริ่มสร้างก็ดูยังไม่มีอะไรเกิดขึ้น แต่เมื่อสร้างเสร็จแล้วเกิด มีความระแวงขึ้นมาว่า หากปล่อยช่างไม้นี้ไว้ เดี๋ยวคงต้องไป สร้างให้กับที่อื่นอีก จะทำให้ปราสาทของเรานี้ไม่เป็นสิ่งอัศจรรย์ ของโลก จึงรับสั่งให้ควักนัยน์ตาของนายช่างไม้นั้นออกเสีย เรื่องราวที่โพธิราชกุมารทําลงไปอย่างนี้ กลายเป็นข่าว แพร่กระฉ่อนไปทั่วบ้านทั่วเมือง แม้แต่ในหมู่ภิกษุสงฆ์ก็ยังนั่ง สนทนาถึงเรื่องนี้กันในโรงธรรมสภา ในขณะนั้น พระบรม ศาสดาเสด็จเข้ามาพอดี พระองค์จึงตรัสถามว่า ที่นั่งสนทนากัน นี้ปรารภถึงเรื่องอะไร? เมื่อพระภิกษุสงฆ์กราบทูลให้ทรงทราบ แล้ว พระองค์จึงตรัสว่า “ภิกษุทั้งหลาย โพธิราชกุมาร นั้นไม่ใช่ จะเป็นคนที่หยาบช้าสามานย์แต่ในบัดนี้เท่านั้น แม้ในอดีตก็เคย มีนิสัยเช่นนี้มาแล้ว ตนเองจึงต้องประสบผลแห่งการกระท่านั้น ชนิดทันตาเห็นทีเดียว” เมื่อพระภิกษุอ้อนวอน พระองค์จึงทรง นำเรื่องในอดีตมาตรัสเล่าว่า ในอดีตกาล พระโพธิสัตว์ได้เกิดเป็นอาจารย์ทิศาปาโมกข์ อยู่ในเมืองตักสิลา สอนศิลปวิทยาให้กับพระราชโอรสและ