ข้อความต้นฉบับในหน้า
ธรรมะเพื่อประชาชll
โทษของการว่าร้ายผู้
๑๓๗
น
อุบาสกอุบาสิกาเมื่อรู้ว่า พระอัครสาวกทั้งสองไม่ยอมกลับมาอีก
จึงพากันขับไล่พระโกกาลิกะให้ออกจากวิหารไป
เมื่อท่านถูกญาติโยมขับออกจากวัดเสียแล้ว ก็ถือบาตร
จีวรไปขออาศัยอยู่ตามวัดต่างๆ พระวัดอื่นพอรู้ว่านี่คือ
พระโกกาลิกะผู้ด่าว่าพระอัครสาวก จึงไม่มีใครอยากจะรับไว้
เพราะกลัวว่าจะมาทําให้สงฆ์เสื่อมเสีย และกลัวพระในวัดจะ
แตกความสามัคคี สุดท้ายเมื่อมองไม่เห็นที่พึ่งอื่นแล้ว จึง
เดินทางไปวัดพระเชตวัน เข้าเฝ้าพระบรมศาสดา แต่เมื่อไป
เข้าเฝ้าแล้วแทนที่จะพูดเรื่องจริง ก็ไปโกหกพระพุทธองค์ว่า
“ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ ท่านพระสารีบุตรกับพระโมคคัลลานะมี
ความปรารถนาลามก เป็นคนมักมาก เป็นผู้ยินดีในลาภสักการะ
ได้พาภิกษุไปเบียดเบียนข้าพระองค์ ทำให้ข้าพระองค์ต้อง
เดือดร้อน ไร้ที่อยู่อาศัย
พระบรมศาสดาทรงทราบอัธยาศัยของพระเถระทั้งสอง
รูปดี จึงรับสั่งว่า “โกกาลิกะ เธออย่ากล่าวอย่างนี้เลย จงยังจิต
ให้เลื่อมใสในสารีบุตรและโมคคัลลานะเถิด” พระโกกาลิกะก็ไม่
ยอมฟัง แล้วยังกล่าวไม่เหมาะสมกับพระพุทธองค์อีกว่า “ข้าแต่
พระองค์ผู้เจริญ พระองค์มัวแต่เชื่อพระอัครสาวกของพระองค์
อยู่ได้อย่างไร ข้าพระองค์เห็นประจักษ์มากับตาแล้วว่า ภิกษุ