ข้อความต้นฉบับในหน้า
โทษของการวางเพลิง
៥៨
ร่าเริงยินดีที่จะได้สละทรัพย์ เพื่อสร้างพระคันธกุฎีใหม่ถวายแด่
พระบรมศาสดาอีกครั้ง”
ต่อมา ท่านเศรษฐีสละทรัพย์เป็นจำนวนมากกว่าเดิมอีก
เพื่อสร้างพระคันธกุฎีใหม่
ได้ถวายมหาทานบารมีแด่พระบรม
ศาสดาและพระภิกษุสงฆ์ ๒ หมื่นรูป โจรเห็นเศรษฐี
ไม่เดือดเนื้อร้อนใจแต่อย่างใดเลย จึงรู้สึกว่ายังไม่หายแค้น
คิดว่า ถ้าเราไม่ได้ฆ่าเศรษฐี ความแค้นของเราไม่มีวันหายไป
วันนี้ เราต้องฆ่าเศรษฐีให้ได้ แล้วก็ซ่อนกริชไว้ในชายพก
เดินปะปนอยู่กับสาธุชนที่มาวัด ดูลู่ทางอยู่ถึง ๗ วัน แต่ก็ยังหา
โอกาสฆ่าไม่ได้
มหาเศรษฐีถวายทานแด่เหล่าพระภิกษุสงฆ์โดยมี
พระสัมมาสัมพุทธเจ้าเป็นประมุขตลอด ๗ วัน วันสุดท้ายท่าน
กราบทูลว่า “ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ มีบุรุษคนหนึ่งเผานาของ
ข้าพระองค์ ๗ ครั้ง ตัดเท้าโคในคอก ๗ หน เผาเรือนอีก ๓ ครั้ง
แม้แต่การเผาพระคันธกุฎีก็คงเป็นฝีมือของเขา แต่ข้าพระองค์
ไม่เคยนึกโกรธเคือง หรือประสงค์ร้ายตอบเลย ข้าพระองค์ขอ
แบ่งบุญที่ได้ทำทั้งหมดนี้ให้ผู้ที่ประทุษร้ายต่อข้าพระองค์ด้วย
พระเจ้าข้า”
โจรนั่งอยู่ใกล้ๆ ได้ยินท่านเศรษฐีพูดเช่นนั้น จึงเกิด