ข้อความต้นฉบับในหน้า
กาล กัญชิกา อสูร
๔๑๒
การดำเนินชีวิตประจำวันของเรา ต้องเกี่ยวพันกับผู้คน
ต้องมีการกระทำร่วมกัน มีการพูดคุยสนทนากัน ต้องใช้ความ
คิดไปในเรื่องราวต่างๆ รวมทั้งคอยแก้ไขปัญหาที่เกิดขึ้น หรือ
แม้แต่เวลาที่เราอยู่คนเดียว เราก็ต้องคิดทำเรื่องของตนเอง
หลายอย่าง สิ่งต่างๆ ที่เราได้คิด ได้พูด ได้กระทำไป จะเป็น
วิบากกรรมติดตัวเราไปในภพเบื้องหน้าได้ เพราะว่าชีวิตเรา
ตกอยู่ในกฎแห่งกรรม สิ่งที่เราได้กระทำไปไม่ได้สูญหายไปไหน
ไม่ว่าทํา ทําชั่วหรือไม่ดีไม่ชั่ว ล้วนมีผลทั้งสิ้น เรื่องนี้เป็นความ
จริงของชีวิตและเป็นสิ่งที่สําคัญมาก ไม่รู้ไม่ได้ ต้องรู้ต้องเห็น
ชีวิตถึงจะปลอดภัย ปลอดภัยจากภัยในสังสารวัฏ เมื่อนั้นจะมี
ชัยชนะ คือมีชัยชนะเหนือบาปอกุศล เหนือกิเลสอาสวะ และมี
ความสุขที่แท้จริงที่เราปรารถนา
มีวาระแห่งพุทธสุภาษิตที่มาใน เขมสูตร ว่า
“บุคคลผู้เป็นคนพาลมีปัญญาทราม ย่อมประพฤติตน
เป็นศัตรูต่อตนเอง ย่อมทำกรรมอันลามก ที่ทำให้เดือดร้อน
ในภายหลัง เขาย่อมมีน้ำตานองหน้า ร้องไห้คร่ำครวญอยู่
และต้องเสวยผล แห่งวิบากกรรมอันเผ็ดร้อนด้วยความ
ทุกข์ทรมาน
ส่วนบุคคลทำกรรมใดแล้ว ไม่เดือดร้อนในภายหลัง