บุพกรรมของพระพุทธเจ้า ตอนที่ 3 : หน้า 309/589

ธรร บุพกรรมของพระพุทธเจ้า ตอนที่ (๓) ๓๐๘ เนื่องจากชีวิตชาวประมงต้องทําปาณาติบาต ต้องทุบหัวปลา เป็นประจํา บางปีคนทั้งหมู่บ้านใช้ยาพิษโรยลงแม่น้ำเพื่อจับ ปลามาขาย เมื่อปลาในบริเวณนั้นทนยาพิษไม่ไหวก็ตายกันหมด ด้วยกรรมนั้น แม้จะได้บรรลุความเป็นพระสัมมาสัมพุทธเจ้าแล้ว วิบากกรรมก็ยังส่งผลให้พระองค์ต้องเป็นโรคปวดศีรษะอยู่เป็น ประจำ ส่วนเหล่าศากยะซึ่งเป็นพระประยูรญาติต้องถูกพระเจ้า วิฑูฑภะฆ่าตายหมดทั้งราชตระกูลด้วยเช่นกัน การที่พระผู้มีพระภาคเจ้า แม้ทรงบำเพ็ญมหาทานบารมี ไว้มาก แต่ภพชาตินี้พระพุทธองค์พร้อมด้วยพระสาวกต้องลำบาก ในเรื่องการแสวงหาอาหารถึง ๓ เดือน เนื่องเพราะว่า ภพชาติ ในอดีต พระโพธิสัตว์เคยบังเกิดเป็นลูกชาวบ้าน เป็นเด็กเกเร วันหนึ่งขณะกำลังเล่นกับเพื่อนด้วยความสนุกสนานอยู่นั้น เหลียวไปเห็นสาวกของพระผู้มีพระภาคเจ้าพระนามว่า ผุสสะ กำลังฉันอาหารที่มีรสอร่อย จึงด่าท่านว่า “สมณะโล้น ท่านจง กินข้าวแดงเถอะ อย่าได้กินอาหารประณีตที่เขานำมาถวายเลย” เพราะวิบากกรรมนั้น นอกจากจะเสวยทุกข์ในอบายภูมิ เป็นเวลายาวนานแล้ว ภพชาตินี้ในสมัยที่ทรงจําพรรษาที่เมือง- เวรัญชา มารผู้มีบาปได้ดลใจชาวบ้านทั้งหมด ไม่ให้ทำการถวาย ภัตตาหารแด่พระพุทธองค์และหมู่ภิกษุสงฆ์ ๕๐๐ รูป แต่ก็ยัง โชคดีที่อาศัยพวกพ่อค้าม้า ซึ่งเพิ่งเดินทางมาถึงหลังจากที่มาร