เปรตเฝ้าทรัพย์ : หน้า 235/589

เปรตเฝ้าทรัพย์ ๒๓๔ พร้อมด้วยหมู่ภิกษุสงฆ์ฉันข้าวยาคูและผลมะม่วงจนอิ่มหนำ สําราญแล้ว นางกราบทูลว่า “ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ ขอผลบุญนี้ จงบังเกิดแก่พ่อบังเกิดเกล้าของหม่อมฉันด้วยเถิด” พระบรมศาสดาทรงอนุโมทนาอวยพรให้ความปรารถนานั้น เป็นผลสําเร็จ ทันทีที่นางอุทิศส่วนบุญให้พ่อ เปรตนั้นก็กลับได้ สวนมะม่วง มีวิมานต้นกัลปพฤกษ์และสระโบกขรณี พร้อมกับ ทิพยสมบัติอีกมากมาย นี่ก็เป็นเรื่องอัศจรรย์ บุญที่ทำกับ เนื้อนาบุญอันเลิศด้วยจิตที่เลื่อมใสกันจริงๆ สามารถส่งผลถึง ผู้ที่ละโลกไปแล้วได้ ผู้รู้จึงกล่าวว่า “ปุญญานิ ปรโลกสฺมี ปติฏฐา โหนฺติ ปาณิน บุญเท่านั้นเป็นที่พึ่งของสัตว์ทั้งหลายในปรโลก” สมัยต่อมา พวกพ่อค้าชักชวนกันไปค้าขายต่างถิ่นอีกครั้ง เมื่อค้าขายจนหมด ก็พากันเดินทางกลับมาทางเดิม ที่เคยโดน โจรปล้น แต่ครั้งนี้กลับไม่มีพวกโจรอีก เพราะถูกทางการปราบ ไปหมดแล้ว ไม่ต้องมีความหวาดกลัวกันอีกต่อไป จึงพักแรม ค้างคืนกันที่นั่น เมื่อตกกลางคืน เปรตเห็นพ่อค้าเหล่านั้นมา พักแรมก็ดีใจ จึงปรากฏกายให้พ่อค้าได้เห็นพร้อมกับสวนและ วิมานอันเป็นทิพย์ พ่อค้าเห็นสมบัติเหล่านั้น ก็อัศจรรย์ใจมาก ถามว่า “สระโบกขรณีของท่านนี้ช่างรื่นรมย์ มีพื้นที่ราบเรียบ มีท่านงดงาม มีน้ำใสสะอาด ดารดาษไปด้วยปทุมชาติที่บาน สะพรั่ง เกลื่อนกล่นด้วยหมู่ภมร ท่านได้สระโบกขรณีอันเป็นที่