ธรรมะเพื่อประช: เปรตหญิงสาว : หน้า 470/589

ธรรมะเพื่อประช เปรตหญิงสาว าวผู้หิวโหย ៤៦៩ เป็นเปรตเข้าถึงทุคติ เกิดในยมโลก เพราะทำบาปกรรมไว้ จึงละจากมนุษยโลกนี้ไปสู่เปตติวิสัย พระเถระถามถึงบุพกรรมที่ทำไว้ว่า “ท่านทํากรรมชั่ว อะไรด้วยกาย วาจา และใจ จึงจากโลกนี้ไปสู่ภพภูมิของเปรต” นางจึงตอบว่า “ดิฉันไม่เคยให้ทานเลย เป็นคนตระหนี่จึงเกิดใน กําเนิดเปรตเสวยทุกข์มหันต์ถึงเพียงนี้ ท่านผู้เจริญ ไม่ว่าจะเป็น บิดามารดา หรือเป็นญาติก็ดี ไม่มีผู้ใดชักชวนดิฉันให้ทำทานแก่ สมณพราหมณ์เลย เพราะผลกรรมนั้น ดิฉันจึงต้องมาเป็นเปรต เปลือยกาย มีความหิวกระหายเป็นเช่นนี้ถึง ๕๐๐ ปี นี้เป็น วิบากกรรมของดิฉัน พระคุณเจ้าผู้เจริญ ดิฉันมีจิตเลื่อมใส จะขอไหว้ท่าน ขอท่านผู้แกล้วกล้า ผู้มีอานุภาพมาก จงอนุเคราะห์ แก่ดิฉันเถิด ขอท่านจงให้ทานอย่างใดอย่างหนึ่ง แล้วอุทิศส่วน กุศลมาให้ดิฉัน ขอท่านจงช่วยให้ดิฉันพ้นจากทุคติด้วยเถิด” พระสารีบุตรเถระอยากช่วยเหลือนาง จึงถวายข้าว คำหนึ่ง ผ้าประมาณเท่าฝ่ามือผืนหนึ่ง และน้ำดื่มหนึ่งขันแก่ ภิกษุรูปหนึ่ง แล้วอุทิศส่วนกุศลไปให้นางเปรต เมื่อพระสารีบุตร อุทิศส่วนกุศลไปให้แล้ว เครื่องนุ่งห่มและของกินของใช้อัน เป็นทิพย์ก็เกิดขึ้นทันที นางเปรตนั้นกลับได้ร่างกายสมบูรณ์ ผิวพรรณวรรณะผุดผ่อง มีเสื้อผ้าอาภรณ์เครื่องประดับอันเป็น ทิพย์สวยงาม เปล่งแสงสว่างไปทั่ว สระโบกขรณีมีน้ำใสเย็น