ข้อความต้นฉบับในหน้า
โทษของการเห็นผิด
๗๖
ไม่รู้คุณของท่าน ได้ประทุษร้ายต่อท่าน ด้วยกรรมหนักเช่นนี้
ไม่ทราบว่าจะมีเหตุร้ายอะไรเกิดขึ้นกับพวกเขา”
พระดาบสบอกว่า “ท่านเสนาบดี ความคิดประทุษร้าย
ตอบ ไม่ได้มีอยู่ในใจของอาตมภาพเลย แต่ว่าเหล่าเทวดาฟ้าดิน
พิโรธแล้ว นับจากนี้ไปอีก ๗ วัน เหล่าเทวดาจะทำให้ทั้งแว่นแคว้น
ถึงความพินาศหมด” และแนะนำให้เสนาบดีพาครอบครัวอพยพ
ออกไปนอกแว่นแคว้น เสนาบดีได้ฟังก็ตกใจ รีบไปทูลให้พระราชา
ทรงทราบ แต่พระราชาไม่ทรงเชื่อ กลับเห็นว่าเป็นเรื่องเหลวไหล
เมื่อพระราชาไม่ทรงเปลี่ยนพระทัย เพราะถูกอวิชชา
ครอบง่าจนใจมืดบอด ท่านเสนาบดีจึงได้แต่พาบุตรและภรรยา
ของตนหนีไปสู่แคว้นอื่น ส่วนพระดาบสได้กลับไปอยู่กับหมู่คณะ
ของตน ฝ่ายพระราชาผู้มีความเห็นผิด ทรงยกทัพออกไปปราบ
จลาจลที่ชายแดน ทรงมีชัยชนะข้าศึก จากนั้นจึงได้เสด็จกลับ
สู่พระนคร เมื่อถึงเวลา เทวดาก็บันดาลให้ฝนตก มหาชนต่าง
พากันดีใจ คิดว่าเทวดาคงมาร่วมชื่นชมในชัยชนะด้วย สักครู่
เทวดาบันดาลฝนเงินฝนทองให้ตกลงมา มหาชนยิ่งดีใจไชโย
โห่ร้องกันใหญ่ สักพักเทวดาก็บันดาลฝนรัตนะให้ตกลงมามากมาย
ทั้งพระราชาและมหาชนต่างเกิดความปลื้มปิติ พากันเก็บรัตนะ
ของมีค่า และชื่นชมอนุโมทนาบาปที่ได้ถ่มน้ำลายรดพระดาบส