วาจาสุภาษิตและการพูดที่มีคุณภาพ : หน้า 135/589

ธรร โทษของการว่าร้ายผู้ ๑๓๔ น เท่านั้น ไม่กล่าววาจาอันไม่เป็นที่รัก ย่อมกล่าวแต่วาจาจริง เท่านั้น ไม่กล่าววาจาเท็จ ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย วาจาอันประกอบด้วยองค์ ๔ เหล่านี้แล เป็นวาจาสุภาษิต ไม่เป็นวาจาทุพภาษิต เป็น วาจาไม่มีโทษและเป็นวาจาอันวิญญูชนทั้งหลายไม่พึงติเตียน” วาจาสุภาษิต หมายถึง คำพูดที่ได้รับการกลั่นกรองมา อย่างดีแล้วจากใจที่บริสุทธิ์ ประกอบด้วยความเมตตา ปรารถนาดีต่อผู้ฟัง เนื่องจากธรรมชาติให้ดวงตามา ๒ ตา มีหน้าที่ดู สําหรับหูมีหน้าที่ฟังเพียงอย่างเดียว ธรรมชาติก็ให้มา ถึง ๒ หู จมูกให้มา ๒ รู มีหน้าที่ดมกลิ่นอย่างเดียว แต่ปากมี เพียงปากเดียว แต่ต้องมีหน้าที่ถึง ๒ อย่าง คือ ทั้งกินและพูด แสดงว่าธรรมชาติต้องการให้คนดูให้มาก ฟังให้มาก แต่พูดให้น้อย ให้มีสติคอยระมัดระวังปาก ยามจะกินก็กินให้พอดี จะพูดก็พูด ให้พอดี ลักษณะคำพูดที่เหมาะสมพอดี เป็นคุณทั้งแก่ตัวผู้พูด และผู้ฟัง ท่านเรียกว่า วาจาสุภาษิต การพูดเป็นสิ่งสําคัญสำหรับมนุษย์ทุกๆ คน จะล้มเหลว หรือจะประสบความสําเร็จในชีวิต ก็อาศัยวาจาที่เปล่งออกมา จากปากนี่แหละ ก่อนเปล่งด้อยค่า เรายังเป็นนายของคําพูด ครั้นเมื่อพูดออกไปแล้ว คำพูดนั้นจะเป็นนายของเรา เพราะฉะนั้น