โทษของการพูดโกหก : หน้า 241/589

โทษของการพูดโกหก ๒๔๐ การปฏิบัติธรรมเป็นสิ่งสำคัญที่สุดต่อตัวของเราเอง และเป็นผลดีต่อบุคคลรอบข้างไปจนถึงมวลมนุษยชาติทั้งหลาย ซึ่งกลางกายของมนุษย์เราทุกคนนั้น มีแหล่งกำเนิดแห่งความ สุขอยู่แล้ว เป็นที่สิงสถิตของพระธรรมกาย และวิธีการที่จะ เข้าถึงธรรมกายอันเป็นต้นแหล่งแห่งความสุขได้นั้น จะต้อง หมั่นทำใจหยุดใจนิ่งที่ศูนย์กลางกายฐานที่ ๗ จนใจละเอียด หยุดนิ่งถูกส่วน ก็จะสามารถเข้ากลางกายภายในได้ ดังนั้นการ ดำาเนินจิตเข้าสู่เส้นทางสายกลางจึงมีความสำคัญอย่างยิ่ง เพราะจะทำให้มวลมนุษย์หลุดพ้นจากกิเลสอาสวะทั้งหลายไปสู่ อายตนนิพพานในที่สุด มีวาระพระบาลีที่ปรากฏอยู่ใน เจติยราชชาดก ว่า “ตสุมา หิ ฉนฺทาคมน นปุปสฺสนฺติ ปณฺฑิตา อทุฏฐจิตโต ภาเสยย คิวํ สจฺจูปสญฺหิต เพราะฉะนั้นแล บัณฑิตทั้งหลายไม่สรรเสริญฉันทาคติ คือความลำเอียงเพราะรัก บุคคลไม่เป็นผู้ที่มีจิตถูกฉันทาคติ ประทุษร้าย จึงกล่าวแต่คำที่อิงคำสัตย์เท่านั้น” บัณฑิตทั้งหลายในกาลก่อน ท่านไม่สรรเสริญผู้ที่มี ความลำเอียง ไม่ว่าจะลำเอียงด้วยความรัก ด้วยความชัง ด้วย ความหลง หรือด้วยความกลัวก็ตาม เพราะการเป็นคนลำเอียงนี้