ธรรมะเพื่อประชา : หน้า 218/589

ธรรมะเพื่อประชา ก ร ร ม ข อ ง ค น ห ล ง อำนาจ ๒๑๗ เป็นสรณะเถิด พระอริยบุคคลผู้ปฏิบัติอยู่ในมรรค ๔ จำพวก และผู้ตั้งอยู่ในผล ๔ จำพวกเหล่านี้เป็นพระสงฆ์ผู้ปฏิบัติซื่อตรง ประกอบด้วยปัญญาและศีล ขอพระองค์พร้อมทั้งพระโอรส และพระอัครมเหสี จงถึงพระสงฆ์นั้นเป็นสรณะเถิด ขอพระองค์ จงงดเว้นจากการฆ่าสัตว์ ลักทรัพย์ ทรงยินดีด้วยพระมเหสี ของพระองค์ ไม่ตรัสเท็จ ไม่ทรงดื่มน้ำจัณฑ์เถิด” พระราชาทรงสดับเช่นนั้น ทรงสลดสังเวชพระทัย จึงตรัสกับเปรตตนนั้นว่า “ดูก่อนนันทกเสนาบดี ท่านเป็นผู้ ปรารถนาความเจริญแก่เรา ปรารถนาประโยชน์เกื้อกูลแก่เรา เราจักทำตามคำของท่าน ท่านเป็นอาจารย์ของเรา เราจักถึง พระพุทธ พระธรรม และพระสงฆ์อันยอดเยี่ยมกว่าเทวดาและ มนุษย์ว่าเป็นสรณะ เราจะงดเว้นจากการฆ่าสัตว์ ลักทรัพย์ จะยินดีด้วยภรรยาของตน จะไม่พูดเท็จ จะไม่ดื่มน้ำเมา เราจะ คลายความเห็นอันชั่วช้า เหมือนโปรยแกลบลอยไปในลมอันแรง เหมือนทิ้งหญ้าและใบไม้ลอยไปในแม่น้ำมีกระแสอันเชี่ยว ฉะนั้น จักเป็นผู้มั่นคงในพระรัตนตรัยไม่เสื่อมคลาย เมื่อเปรตกราบทูลพระเจ้าปิงคละเรียบร้อยแล้ว ชี้ทาง ออกจากป่าใหญ่ ให้ทุกท่านเดินทางกลับเมืองโดยสวัสดิภาพ จากนั้นก็อันตรธานหายไป เมื่อเสด็จกลับถึงพระนคร ได้ทรงนึก ทบทวนถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นมานั้นทั้งหมด แล้วตั้งพระทัยมั่น