ความมหัศจรรย์แห่งพระอรหันต์ : หน้า 461/589

ธรร พระอรหันต์ตุ่ม ๔๖๐ ความอัศจรรย์ใจและเลื่อมใสเป็นอย่างมาก เข้าไปกราบเรียน ถามตามที่ตนสงสัยว่า “ข้าแต่พระเถระเจ้า เมื่อสักครู่นี้ พวกข้าพเจ้าพากันเข้า มาในที่นี้ ไม่เห็นพระเถระอยู่ในกุฏินี้เลย น่าอัศจรรย์แท้ บัดนี้ ท่านมานั่งอยู่ตรงนี้ได้อย่างไร” พระเถระกล่าวว่า “เป็นธรรมดา ว่า สมณะในศาสนานี้ย่อมทําในสิ่งที่เหนือวิสัยได้ การที่ท่านจะ อยู่หรือไป ใครๆ ไม่ควรคิด เพราะวิสัยของสมณะย่อมเหนือการ คาดเดาของปุถุชน” เมื่อญาติโยมฟังแล้วพากันเข้าใจว่า ท่านเป็นผู้มีคุณวิเศษ ได้บรรลุพระอรหันต์ ตั้งแต่นั้นมาลาภสักการะก็เกิดขึ้น ชื่อเสียง ของท่านจึงระบือลือเลื่องไปไกล ศรัทธามหาชนหลั่งไหลมา ไม่ขาดสาย แต่เรื่องนี้อยู่ในสายตาของเทวดาที่อยู่ในละแวกนั้น ทวยเทพทั้งหลายเกิดความสลดใจ แม้บางคราวจะหาโอกาส ตักเตือนท่านแต่ก็ไม่สำเร็จ จึงต้องปล่อยให้ท่านเป็นไปตาม ยถากรรม ครั้นท่านละโลกก็ไปสู่อบาย เพราะความหมองใจที่มี จนกระทั่งหมดอายุขัย ความฟุ้งซ่านของจิตที่ไม่ได้อบรม ท่าให้ ท่านเป็นคนเพ้อเจ้อ หลอกลวงผู้อื่น เพียงเพื่อตนจะได้ภาคภูมิใจ ในความเป็นอรหันต์จอมปลอม จึงกระทำการลวงโลกเหมือน