ข้อความต้นฉบับในหน้า
ธรรมะเพื่อประชาชน
บุพกรรมของพระพุทธเจ้า ตอนที่ (๓)
๓๐๕
การเดินทางไกลในสังสารวัฏแต่ละภพแต่ละชาติ มิใช่จะ
ผ่านไปอย่างเปล่าๆ มีสิ่งหนึ่งที่ติดตามตัวเราไปด้วยคือบุญและ
บาป หากภพชาติไหนได้กัลยาณมิตร ได้เกิดในถิ่นที่เหมาะสม
ก็สามารถที่จะสร้างบุญกุศลติดตามตัวไปได้อย่างเต็มที่ แต่ถ้า
ห่างเหินจากกัลยาณมิตรคอยชี้แนะหนทางสวรรค์ หรือประมาท
พลั้งพลาดไปทําบาปอกุศลเข้า วิบากกรรมนั้นก็จะติดตาม
คอยขัดขวางเป็นอุปสรรคในชีวิต และกรรมบางอย่างจะให้ผล
ไปทุกภพทุกชาติตราบกระทั่งเข้าสู่พระนิพพาน
พระผู้มีพระภาคเจ้าตรัสเล่าถึงบุพกรรมของพระองค์
เองไว้ว่า ได้เคยทํากรรมอะไรไว้บ้าง แม้แต่ภพชาตินี้ที่เป็น
ชาติสุดท้ายของพระองค์ นอกจากบุญจะทำงานและส่งผล
อย่างเต็มที่แล้ว บาปอกุศลที่เคยทำเอาไว้ในอดีตก็ยังตามมาทัน
และส่งผลในภพชาติสุดท้ายนี้ด้วย
*การที่พระองค์ถูกพระเทวทัตปล่อยช้างนาฬาคิรีวิ่งเข้าใส่
ด้วยหมายใจว่าจะปลงพระชนม์นั้น เนื่องจากภพในอดีต พระ
โพธิสัตว์บังเกิดเป็นคนเลี้ยงช้าง เมื่อช้างอิ่มหนําสําราญแล้ว
ก็ขึ้นขี่ช้างเที่ยวเล่นไปตามถนนใหญ่ เห็นพระปัจเจกพุทธเจ้า
*มก. เล่ม ๗๑ หน้า ๔๗๕