กรรมของการห้ามบูชาพระเจดีย์ : หน้า 225/589

Bsual กรรม ของการห้ามคนบูชา พระเจดีย์ ๒๒๔ ซึ่งประดิษฐานอยู่ในพระเจดีย์ด้วยจิตที่เลื่อมใส ครั้นเมื่อละโลก ไปแล้วได้ไปบังเกิดในสวรรค์ หลังจากกุฎมพีนั้นสิ้นชีวิตลง ก็ไปบังเกิดเป็นเปรตหิวโซ ต่อมาวันหนึ่ง พระมหากัสสปเถระเห็นเปรตซึ่งพากันมายืนอยู่ ที่ลานพระเจดีย์ รอคอยรับส่วนบุญจากหมู่ญาติที่จะมาอุทิศ ส่วนบุญส่วนกุศลให้ เปรตตนนี้ก็เช่นกันได้ยืนอยู่ในอากาศ ส่งกลิ่นเหม็นฟุ้งไปทั่ว หมู่หนอนพากันชอนไชปากที่มีกลิ่นเหม็น จากนั้นนายนิรยบาลก็ถือเอามีดคมๆ มาเชือดเฉือนปากของ เปรตนั้น แล้วเอาน้ำกรดมารดใส่ปากของเปรต ทั้งเฉือนเนื้อ และก็เอาน้ำกรดรดไปพร้อมๆ กัน ทำอย่างนี้ซ้ำแล้วซ้ำเล่า ทำให้เปรตรับความทุกข์ทรมานแสนสาหัส พระเถระจึงไต่ถาม เปรตว่า “เธอได้ทำกรรมชั่วอะไรเอาไว้ จึงต้องมารับใช้กรรม หนักหนาสาหัสถึงเพียงนี้" เปรตนั้นตอบพระเถระว่า “ข้าแต่ท่านผู้นิรทุกข์ เมื่อ ก่อนกระผมเป็นอิสรชนอยู่ที่กรุงราชคฤห์นี่แหละ เป็นผู้มั่งคั่ง ด้วยทรัพย์และข้าวเปลือกมากมาย แต่กระผมห้ามปรามภรรยา ธิดาและลูกสะใภ้ ตลอดจนชนทั้งหลายที่ไปพระเจดีย์เพื่อบูชา พระบรมสารีริกธาตุ ด้วยเครื่องสักการะอันหาค่ามิได้ บาปที่ กระผมทําเอาไว้ในครั้งนั้น ส่งผลให้ต้องมาเสวยทุกขเวทนาเห็น ปานนี้ หลังจากนี้ก็จักต้องหมกไหม้อยู่ในนรกที่มีทุกข์เผ็ดร้อน