ทุกข์และผลกรรม : หน้า 151/589

ให้ทุกข์แก่ท่าน ทุกข์นั้นถึงตัว ๑๕๐ พระบรมศาสดาครั้นทรงนำอดีตนิทานมาตรัสเล่าจบลง แล้วทรงประชุมชาดกว่า พระราชาครั้งนั้นคือพระโพธิราชกุมาร ปุโรหิตคือพระเทวทัต ส่วนอาจารย์ทิศาปาโมกข์ คือตถาคต เราจะเห็นกันแล้วว่า หากใครทำากรรมใดไว้ย่อมจะได้รับ ผลกรรมนั้นอย่างแน่นอน จะต้องประสบกับเหตุการณ์อย่าง ใดอย่างหนึ่ง อยู่ที่ว่าเหตุการณ์นั้นจะปรากฏช้าหรือเร็วเท่านั้น แต่ย่อมส่งผลให้ประจักษ์แก่ผู้นั้น ดังนั้นเราควรจะเป็นผู้ที่ หนักแน่นมั่นคงอยู่กับการทำความดี อย่าทำบาปกันจนคุ้น ครั้นเมื่อบาปไม่ส่งผล ก็เลยนึกว่าทำบาปเป็นสิ่งที่ดี แต่ทําบาป นี่แหละจะทำให้เรามีปัญหาติดตามข้ามภพข้ามชาติ ซึ่งการไป แก้ไขที่ปลายเหตุ เป็นสิ่งที่ทําได้ยากมาก มีแต่รับใช้ผลกรรมที่ จะเกิดขึ้นเพียงอย่างเดียว ฉะนั้น ดีที่สุดคือทําแต่บุญกุศล เว้นไกลจากบาปทุกๆ ชนิด โดยเฉพาะอย่างยิ่งการปฏิบัติธรรม เพื่อกลั่นจิตใจของเราให้ผ่องใสอยู่เนืองนิตย์ จะทำให้ชีวิต ของเรามั่นคง ดำรงอยู่ในเส้นทางแห่งความดียิ่งๆ ขึ้นไป