โทษของการทำปาณาติบาต : หน้า 253/589

Bsual โทษของการทำปาณาติบาต ๒๕๒ คิดไปว่า สมณะนี้ไม่ยอมนอบน้อมต่อเรา จึงตรงเข้าไปแย่ง เนื่องจากกำลังมึนเมา อีกทั้งเมาด้วยอำนาจความเป็นใหญ่ บาตรมาจากมือของท่าน ทุ่มลงที่พื้นดินจนแตก แล้วทรง หัวเราะชอบใจดื่มนํ้าจันฑ์ต่อไปตามปกติ โดยไม่รู้สึกตัวว่า ได้กระทําความผิดมหันต์ในพระปัจเจกพุทธเจ้าเข้าไปแล้ว แต่ พระปัจเจกพุทธเจ้าท่านไม่โกรธเคืองหรือขุ่นมัวแต่อย่างใด เพราะจิตของท่านบริสุทธิ์ ผ่องแผ้ว หลุดพ้นแล้วจากความโลภ ความโกรธ และความหลง ด้วยอานาจวิบากกรรมนั้น เมื่อพระราชโอรสสิ้นพระชนม์ แล้ว ได้ไปบังเกิดในอเวจีมหานรก ต้องทนทุกข์ทรมานเพราะถูก ไฟเผาไหม้อยู่ถึง ๘๔,๐๐๐ ปี ครั้นจุติจากอัตภาพนั้นแล้ว ได้มา บังเกิดเป็นเปรต กว่าเศษกรรมจะหมดก็ต้องเป็นเปรตผู้หิวโหย รับผลกรรมอีกยาวนาน เมื่อจุติจากอัตภาพนั้นก็มาบังเกิดเป็นลูก ชาวประมง ซึ่งอยู่ในยุคสมัยของพระสัมมาสัมพุทธเจ้าของเรา เนื่องจากในอดีตเคยสั่งสมบุญไว้มากเหมือนกัน แต่ เพราะประพฤติผิดในพระปัจเจกพุทธเจ้า ทำให้ชีวิตต้องพบ กับความตกต่ำา เมื่อได้โอกาสกลับมาเป็นมนุษย์อีกครั้ง บุญใน อดีตก็ตามส่งผลให้เป็นเด็กที่ระลึกชาติได้ จึงรู้ว่าตนเองประสบ เคราะห์กรรมมามาก เพราะประมาทไปทำบาปอกุศลไว้ จึงตั้งใจ ว่าภพชาตินี้จะไม่ยอมทำบาปอกุศลแม้เพียงเล็กน้อย เพราะฉะนั้น