ข้อความต้นฉบับในหน้า
ธรรมะเพื่อประชาชน
ทุ สะ นะโส
៤៩
ทรงเชื่อ มีรับสั่งให้พราหมณ์จัดเตรียมพิธีบูชายัญ พราหมณ์จึง
ให้นําสัตว์มีชีวิตต่างๆ มาจํานวนมาก จนเกิดเสียงอื้ออึงไปทั่ว
พระนางมัลลิกาอัครมเหสีทรงทราบเรื่อง จึงกราบทูล
พระราชาให้เสด็จมาเฝ้าพระสัมมาสัมพุทธเจ้า พระราชากราบทูล
เรื่องที่ทรงพระสุบินถึงคำทั้ง ๔ แด่พระผู้มีพระภาคเจ้า
พระพุทธองค์จึงตรัสว่า “ความเสื่อมหรือความเจริญมิได้มีแก่
มหาบพิตร แต่เสียงกล่าวคำนั้นเป็นเสียงของสัตว์นรก ๔ ตน
แล้วตรัสเล่าว่า
ในอดีตกาล พระนครนี้มีบุตรเศรษฐี ๔ คน แม้มีทรัพย์
สมบัติมาก ก็ไม่ได้ใช้ให้เกิดประโยชน์ กลับเป็นผู้ประมาท ทำแต่
บาปอกุศล ไม่ตั้งอยู่ในศีล ประพฤติผิดในภรรยาคนอื่น เมื่อ
ละโลกแล้วได้ไปบังเกิดในโลหกุมภีนรก รับทุกข์ทรมานมานาน
50,000 ปี สัตว์นรก ๔ ตนนั้น เมื่อขึ้นมาถึงขอบปากโลหกุมภี
แต่ละตนต่างปรารถนาจะบอกความในใจของตน จึงเปล่งคําพูด
ออกมา โดยสัตว์นรกตนแรกต้องการจะกล่าวว่า
“พวกเราเมื่อมีโภคทรัพย์สมบัติอยู่ ไม่ได้ให้ทาน ไม่ได้
ทำที่พึ่งสําหรับตน จัดว่ามีชีวิตอยู่อย่างชั่วช้า” แต่กล่าวได้เพียง
อักษรตัวแรกเป็นภาษาบาลีว่า “ท” เท่านั้น ก็ต้องจมลงไป
ตนที่ ๒ ต้องการจะกล่าวว่า “เราไหม้อยู่ในนรกตั้ง 50,000