ชีวิตมนุษย์และผลการกระทำ : หน้า 31/589

ชีวิตมนุษย์ ประเสริฐ สุด ๑๐ เมื่อพ่อค้าเสียชีวิตแล้วไปเกิดเป็นเปรตในเหล่าภุมมเทวา คือเทวดาที่อาคียอยู่ตามโขดหิน พื้นดิน จอมปลวก มีม้าทิพย์ สีขาวบริสุทธิ์ที่มีความเร็วดุจสายฟ้าเป็นพาหนะ ด้วยอานิสงส์ ที่เอากะโหลกศีรษะของโคมาวางเป็นทางเดินให้คนได้เหยียบ ข้ามโคลน และชอบสรรเสริญผู้อื่น จึงมีกลิ่นกายหอมฟุ้งไปทั่ว แต่เพราะไปแกล้งเพื่อนโดยเอาผ้าไปซ่อน จึงไม่มีผ้าจะนุ่งห่ม เขาเห็นผลกรรมที่ตนได้กระทำ จึงเกิดความสังเวชใจ นึกถึงหลานชาย เห็นหลานของตนเองโดนเสียบหลาวอยู่หน้า ประตูเมือง ได้รับความเจ็บปวดทุกข์ทรมานแสนสาหัส เขารู้ว่า ถ้าหลานชายตายไปในเวลานี้ จะต้องตกนรกแน่นอน เพราะ ประพฤติผิดศีลขโมยของผู้อื่น จึงไปหาหลานในเวลาเที่ยงคืน บอกกับหลานว่า “เจ้าจงมีชีวิตอยู่ต่อไปเถิด จงอดทนเข้มแข็งไว้ เพราะการมีชีวิตอยู่ เป็นสิ่งประเสริฐที่สุด” เมื่อพูดให้กำลังใจ หลานเสร็จก็จากไป เขากระทำเช่นนี้ทุกวันโดยไม่มีความรู้สึก เบื่อหน่ายแต่อย่างใด วันหนึ่ง พระราชาเสด็จเลียบพระนคร ทอดพระเนตร เห็นหญิงคนหนึ่ง ทรงมีพระทัยเสน่หาในหญิงนั้น จึงส่ง มหาดเล็กไปสืบดูว่านางมีสามีแล้วหรือยัง มหาดเล็กกลับมา กราบทูลว่านางมีสามีแล้ว ทำให้พระองค์รู้สึกกระวนกระวาย