ธรรมะเพื่อประชาชน: กรรมและผลที่ตามมา : หน้า 388/589

ธรรมะเพื่อประชาช ก ร ร ม ข อ ง ค น ผิดคำสาบาน ๓๘๗ แล้วยังโกหกว่าไม่ได้ทำขึ้นมาคราใด ก็เดือดร้อนใจเหมือนถูก ไฟแผดเผาอยู่ตลอดเวลา ไม่นานนางก็ตายแล้วไปบังเกิดเป็น เวมานิกเปรต อยู่ที่ริมฝั่งสระกัณณมุณฑะ ที่ขุนเขาหิมวันต์ รอบๆ วิมานของนางได้บังเกิดสระโบกขรณีขึ้นสระหนึ่ง ส่วนหญิง ๕๐๐ คนที่เหลือ เมื่อตายแล้วไปบังเกิดเป็นนางทาสีของนาง ด้วยวิบากกรรมที่ได้สาบานเอาไว้ นางเสวยทิพยสมบัติในเวลา กลางวัน พอถึงเที่ยงคืน กรรมได้บังคับให้นางต้องเดินไปริมฝั่ง สระโบกขรณี สุนัข ตัวใหญ่ตัวหนึ่ง มีรูปร่างน่ากลัว หูขาด เขี้ยวโง้ง ยาวคมกริบ มีนัยน์ตาเหมือนกองถ่านไม้ตะเคียนที่ลุกโพลง มีลิ้นเหมือนสายฟ้าที่แลบออกมาไม่ขาดระยะ มีเล็บคมกริบ มีขนยาวแข็งน่ารังเกียจ เดินออกมาจากสระนั้น แล้วกระโดด กัดเปรตตนนั้นให้ล้มลง ได้ขย้ำเนื้อของนาง แล้วฉีกกัดกินเนื้อ ให้เหลือแค่กระดูก นางได้รับความทุกข์ทรมานมาก ไม่สามารถ ต่อสู้หรือขัดขวางสุนัขดำนั้นได้ เมื่อสุนัขกัดกินเนื้อจนหมด ก็คาบโครงกระดูกไปทิ้งที่สระโบกขรณี แล้วค่อยๆ เดินหายลับไป เมื่อโครงกระดูกตกลงสู่สระโบกขรณี นางก็กลับมีรูปเป็น ปกติขึ้นมาอีกเหมือนเดิมแล้วเดินกลับขึ้นสู่วิมาน นางเสวย ทุกข์คลุกเคล้าไปด้วยความสุขอย่างนี้นานถึง ๕๕๐ ปี ก็บังเกิด