บทเรียนจากสัตว์นรก : หน้า 51/589

ทุ สะ นะโส ๕๐ ปีเต็ม เมื่อไรจักสิ้นสุดกันเสียที” แต่กล่าวได้เพียงอักษรตัวแรกว่า “สะ” เท่านั้น ก็จมลงไป ตนที่ ๓ ต้องการจะกล่าวว่า “ไม่มีสิ้นสุด จะสิ้นสุดได้แต่ ที่ไหน ความสิ้นสุดไม่ปรากฏเลย พวกเราเอ๋ย ก็เพราะข้ากับเจ้า ทำบาปกรรมไว้มากในครั้งนั้น” แต่กล่าวได้เพียงคำว่า “นะ” เท่านั้น ก็จมลงไปอีก ตนที่ ๔ ต้องการจะกล่าวว่า “ถ้าเราพ้นไปจากโลหกุมภี- นรกนี้แล้ว ได้กำเนิดเป็นมนุษย์ จักให้ทาน รักษาศีลให้บริสุทธิ์ บริบูรณ์ จักสร้างกุศลไว้ให้มาก” แต่กล่าวได้เพียงคำว่า “โส” เท่านั้น ก็จมลงเสวยผลกรรมต่อไป สัตว์นรกเหล่านั้นไม่อาจกล่าวค้าเหล่านี้ได้หมดประโยค กล่าวได้แต่อักษรตัวแรกเท่านั้น แล้วก็จมลงไปอีก ภัยที่เกิดจาก เสียงนั้นมิได้มีแก่พระองค์ แต่กรรมที่พระองค์จะบูชายัญด้วย การเข่นฆ่าสัตว์มีชีวิตจำนวนมากมาย จะทำให้ต้องไปตกนรก ได้รับทุกข์ทรมานเป็นเวลายาวนาน” พระราชาสดับความจริงแล้ว ทรงหวั่นพระทัย เกิดหิริโอตตัปปะ และบังเกิดความเลื่อมใสใน พระพุทธองค์ ที่ให้ความแจ่มแจ้งในพระสุบิน แล้วทรงกราบทูลว่า “เวลาแค่ ๒ คืน ปรากฏแก่ ข้าพระองค์เสมือนติดต่อกันเป็นคืนเดียว” ฝ่ายสามีของหญิงนั้น