ประเภทของเปรตในความเชื่อไทย : หน้า 318/589

ธรรมะเพื่อประชาชll สิ่งที่บรรพ งทีบรรพบุรุษรอคอย ๓๑๗ ครั้นพอมาพบหนอง หมายจะดื่มกิน พอเข้าไปใกล้วิบากกรรม ก็บันดาลให้น้ำเหือดหายไปหมด จึงต้องทนหิวโซต่อไป 5. นิชฌามกเปรต มีเขี้ยวยื่นงอกออกจากปาก ผมเผ้า ยาวรุงรัง ริมฝีปากบนห้อยย้อยลงมาทับริมฝีปากล่าง ตัวสูง ชะลูดเหมือนคําตาล เท้าและมือเหมือนเป็นง่อย ๗. สัพพังคเปรต มีรูปร่างใหญ่โต เล็บเท้าและเล็บมือยาว คมแต่งองุ้ม แล้วก็ใช้เล็บตะกุยร่างของตนจนเป็นแผลเลือดไหล ออกมา แล้วก็ดื่มกินเลือดของตัวเอง ๔. ปัพพตังคเปรต เปรตประเภทนี้ร่างกายใหญ่โตเหมือน ภูเขา ในเวลากลางคืนทั่วกายจะถูกไฟไหม้ ในเวลากลางวัน ปรากฏเป็นควันร้อนระอุรอบกาย ๙. อชคราทิเปรต เป็นเปรตที่มีรูปร่างแตกต่างกันหลาก หลายชนิด บ้างก็รูปร่างเหมือนงูเหลือม บ้างก็เหมือนจระเข้ เป็นต้น แต่ถูกไฟไหม้ทั่วกาย ๑๐. มหิทธิกาเปรต เปรตมีฤทธิ์เหาะเหินเดินอากาศได้ แต่กินสิ่งสกปรกโสโครกเช่น อุจจาระของมนุษย์ เป็นต้น ๑๑. เวมานิกเปรต เป็นเปรตที่มีชีวิตเป็นอยู่ดีกว่า ทุกประเภท มีวิมานอันเป็นทิพย์ มีเปรตบริวารรับใช้ แต่พอถึง คราวเสวยผลกรรมก็ต้องไปรับกรรม