วิบากกรรมของนักล่าสัตว์ : หน้า 495/589

วิบากกรรมของนักล่าสัตว์ ៤៩៤ แต่นายพรานเลิกไม่ได้ เพราะให้เหตุผลว่ามันเป็นอาชีพ ไม่สามารถไปหาอาชีพอื่นทำได้ ฝ่ายอุบาสกไม่ลดละความ พยายามที่จะทำหน้าที่กัลยาณมิตร ได้แนะนำว่า “ถ้าอย่างนั้น ท่านจงงดเว้นจากปาณาติบาตในตอนกลางคืน ส่วนกลางวัน ท่านจะไปล่าสัตว์เลี้ยงชีพก็แล้วแต่ท่าน” นายพรานเห็นว่ารักษาศีลกลางคืนได้ เลยตอบตกลง เมื่อรับปากแล้ว ตั้งแต่นั้นมาไม่ออกล่าสัตว์เวลากลางคืนอีกเลย ได้รักษาศีล ๕ ตลอดทั้งคืน ครั้นรุ่งเช้าก็ออกล่าสัตว์ต่อ ทำ อย่างนี้จนตลอดชีวิต เมื่อละโลกไปแล้ว เนื่องจากทำบุญบนบาป ก็ไปบังเกิดเป็นเวมานิกเปรตใกล้กรุงราชคฤห์ ตอนกลางวันจะ เสวยทุกข์ทรมานอย่างใหญ่หลวง คือจะถูกสุนัขฟันเหล็กกัดกิน กรรมนั้นบันดาลให้มีฝูงสุนัข ตัวใหญ่มาก ตาแดง หน้าตาดุดัน วิ่งเข้ามาใส่แล้วรุมกัดกินเนื้อตนเองจนตาย จากนั้นก็ฟื้นขึ้นมา ใหม่ เสวยทุกข์อยู่อย่างนั้นซ้ำแล้วซ้ำเล่า ส่วนเวลากลางคืน ด้วยบุญกุศลที่ได้สมาทานศีล ๕ ร่างกายจะเปล่งปลั่งสว่างไสว พรั่งพร้อมด้วยเบญจกามคุณทั้ง ๕ เสวยสุขประดุจชาวสวรรค์ พระนารทเถระเห็นแล้วก็สอบถามว่า ท่านเป็นคนหนุ่มแน่น ห้อมล้อมด้วยเทพบุตรและเทพธิดา รุ่งเรืองในยามราตรี แต่ต้องมาเสวยทุกข์ในเวลากลางวัน ท่าน ได้กระทำกรรมอะไรเอาไว้ในชาติก่อน