ธรรมะเพื่อประช : หน้า 434/589

ธรรมะเพื่อประช กรรมของการทำอาสน์สงฆ์เปื้อน ๔๓๓ เกิดร่วมยุคสมัยเดียวกับพระกัสสปสัมมาสัมพุทธเจ้า ท่าน เป็นผู้ที่เคร่งครัดในธรรมวินัย มีศีลบริสุทธิ์ครบถ้วนบริบูรณ์ อยู่ในวัดก็ช่วยงานวัด ปัดกวาดลานวัด มีชีวิตอยู่ใต้ร่มเงาบวร พระพุทธศาสนา วันหนึ่ง ท่านได้ออกไปทำธุระนอกวัด เมื่อกลับ มาก็เหน็ดเหนื่อยเมื่อยล้า เดินทางมาแต่ไกลเหงื่อก็โทรมกาย กลับเข้าวัดก็ตรงไปที่วิหาร คิดว่าจะไปพักให้หายเหนื่อย ก็เอนกายลงนอนบนอาสน์สงฆ์ ที่ตนเองเคยปัดกวาดเช็ดถู อยู่เป็นประจำ จึงมิได้คิดอะไรมากเพราะคุ้นเคยกับสถานที่ อยู่แล้ว แต่เนื่องจากมาเหนื่อยๆ พอเอนหลังลงก็ผลอยหลับไป เหงื่อที่ไหลเยิ้มก็เปรอะเปื้อนอาสน์สงฆ์ ครั้นตื่นขึ้นก็ไม่ได้ ทําความสะอาดให้เรียบร้อย ด้วยกรรมเพียงเท่านั้น โดยที่ตัวไม่คิดว่าจะเป็นกรรม แต่กลับมีผลต่อการบรรลุมรรคผลนิพพาน ทําให้ในภพชาตินั้น แม้ท่านจะเพียรพยายามปฏิบัติธรรมเพียงไรก็ไม่ได้บรรลุธรรม ในขณะเดียวกัน สาธุชนทั่วไปที่มาวัด เมื่อได้มาฟังธรรมจาก พระสัมมาสัมพุทธเจ้า ต่างก็ได้บรรลุธรรมาภิสมัยกันจำนวนมาก แต่ตัวท่านอยู่วัดแท้ๆ เป็นพระผู้ได้ชื่อว่าเป็นส่วนหนึ่งของ พระรัตนตรัย กลับไม่มีธรรมะอะไร แม้คุณวิเศษเล็กๆ น้อยๆ ก็ไม่ได้บรรลุ จึงหงุดหงิดขัดเคืองตนเอง ทั้งๆ ที่อุตส่าห์