ข้อความต้นฉบับในหน้า
โทษของการพูดโกหก
๒๔๒
ได้ มีเทพบุตร ๔ องค์ ถือพระขรรค์คอยรักษาอยู่ทั้ง ๔ ทิศ
มีกลิ่นจันทน์หอมฟุ้งออกจากพระวรกาย และมีกลิ่นอุบลหอม
ฟุ้งออกจากพระโอษฐ์ เป็นเชื้อสายที่สืบทอดมาจากพระมหา
สมมตจักรพรรดิราช ที่มีอายุหนึ่งอสงไขย สืบเชื้อสายมา
เก้าชั่วคน ในสมัยต้นๆ กับนั้น คนทั้งหลายเป็นผู้มีศีลมีธรรม
เป็นปกติ ความเป็นอยู่สะดวกสบาย มีความสุขทุกอย่าง เพราะ
มีบุญคอยหล่อเลี้ยงรักษาอยู่
พระโพธิสัตว์เจ้าได้รับราชการเป็นปุโรหิตชื่อว่า กปิละ
ท่านรับราชการมาตั้งแต่สมัยพระบิดาของพระเจ้าอุปจิรราช
เป็นปุโรหิตผู้ใหญ่ที่เปี่ยมด้วยคุณธรรม พระราชาจึงทั้งรักและ
เคารพพระโพธิสัตว์มาก ท่านปุโรหิตมีน้องชายอยู่คนหนึ่งชื่อว่า
โกรกลัมพกะ เป็นคนมักใหญ่ใฝ่สูง เคยเล่าเรียนในสำนัก
อาจารย์เดียวกันกับพระราชาตั้งแต่ยังเป็นพระกุมาร และ
พระราชาเองเคยให้สัญญาไว้ว่า เมื่อเราขึ้นครองราชย์แล้วจะ
ตั้งโกรกลัมพกะให้เป็นปุโรหิต แต่ด้วยความที่ทรงรักและเคารพ
กปิลปุโรหิต จึงไม่ได้แต่งตั้งสหายของตนเอง
ต่อมากปีลปุโรหิตผู้ทรงปัญญา สังเกตเห็นความอึดอัด
ของพระราชา ฉุกใจคิดว่า พระราชาทรงเกรงใจเรา ตัวของเรา
เองก็แก่แล้ว ถึงเวลาที่จะต้องเกษียณตนเอง ผู้บริหารบ้านเมือง
ต้องมีวัยใกล้เคียงกันจึงจะสมควรกว่า