การทำบุญเพื่อช่วยเหลือเปรต : หน้า 372/589

Dsuem ประชาช เปรต ฝากมาบอกให้ทำบุญ ๓๗๑ เพราะเชื่อมั่นในศีลของตัวเอง จึงตะโกนถามออกไปว่า “ท่าน เปลือยกาย มีรูปพรรณน่าเกลียด สะพรั่งไปด้วยเส้นเอ็น ซูบผอม จนเห็นแต่ซี่โครง ท่านเป็นใครหนอ มายืนอยู่ที่นี่ทำไม” เปรตได้ บอกอุบาสกว่า “ข้าแต่ท่านผู้เจริญ ดิฉันเป็นเปรต ตกทุกข์ได้ ยากเกิดในเปตโลก เพราะทำบาปอกุศลเอาไว้ ขอท่านได้โปรด ช่วยดิฉันให้พ้นจากอัตภาพของเปรตด้วยเถิด” นางได้พรรณนาความทุกข์ให้ฟังว่า “ข้าแต่ท่านผู้เจริญ ในสมัยเป็นมนุษย์ ดิฉันมีสมบัติมากมาย แต่เพราะอาศัยความ ตระหนี่มัวเมาในทรัพย์ ไม่ต้องการให้สมบัติที่หามาได้พร่องไป จึงไม่ได้ทําเสบียงในการเดินทางข้ามภพข้ามชาติให้กับตนเอง ยิ่งไปกว่านั้นยังด่าบริภาษพระสงฆ์ผู้เป็นเนื้อนาบุญอีกด้วย เพราะฉะนั้นเมื่อดิฉันกระหายน้ำ เดินลงไปริมฝั่งแม่น้ำ แม่น้ำที่ กว้างใหญ่กลับว่างเปล่าต่อหน้าต่อตา ในเวลาร้อน ดิฉันเข้าไป หลบอยู่ใต้ร่มไม้ ร่มไม้กลับกลายเป็นแดดแผดร้อนเผาผิวกาย ของดิฉัน ทั้งลมก็กลับกลายเป็นเปลวไฟ เผาร่างของดิฉัน จนกลายเป็นเถ้าถ่าน ตายแล้วก็กลับมาเกิดเป็นเปรตใหม่ รับกรรมอันแสบร้อนอยู่อย่างนี้เรื่อยไป” อุบาสกได้ยินเช่นนั้น บังเกิดความสงสารนางยิ่งนัก ถามว่าจะให้ช่วยเหลืออย่างไร นางถึงจะพ้นจากอัตภาพของเปรต ที่น่าเกลียดน่ากลัวที่สุดแสนจะทรมานเช่นนั้น เปรตชีเปลือยก็