เรื่องราวของพระเจ้าพรหมทัตราชา : หน้า 148/589

Dsuem ประชาช ให้ทุกข์แก่ท่าน ทุกข์นั้นถึงตัว ๑๔๗ อุปนิสัยอย่างนี้เลย” ตอนที่อยู่กับอาจารย์ ท่านก็ดูรับฟังด้วย ความเคารพเชื่อฟังในทุกถ้อยคำ หลังจากที่ศึกษาศิลปวิทยาจนจบการศึกษา ก็เดินทาง กลับไปยังนครพาราณสี เพื่อเข้ารับตำแหน่งอุปราชประจำ พระนคร จนกระทั่งพระราชบิดาสวรรคต จึงได้ขึ้นครองราชย์ สืบต่อ อาจจะเป็นความอับโชคของท่านก็ว่าได้ เพราะมีปุโรหิต ที่ปรึกษาประจำพระองค์เป็นคนมักใหญ่ใฝ่สูง และเป็นผู้ที่มี ความโลภในลาภ ยศ ไม่รู้จักพอ เกิดความคิดที่ไม่ดีขึ้นมาว่า เราจะยุให้พระราชาทำการยึดราชสมบัติทั่วชมพูทวีปดีกว่า เพราะหากว่าพระราชาของเราเป็นผู้ที่ครองราชย์ในชมพูทวีปแล้ว เราในฐานะปุโรหิตที่ปรึกษา ย่อมจะได้รับลาภ ยศ ชื่อเสียง ยิ่ง ขึ้นตามไปด้วย ด้วยความปรารถนาลามกเช่นนี้จึงทำการยุยง พระราชาอยู่ทุกๆ วัน จนกระทั่งพระราชาคล้อยตามความคิด ของปุโรหิตผู้เป็นมิจฉาทิฏฐินั้น พระเจ้าพรหมทัตราชาแห่งพาราณสีจึงกรีฑาทัพครั้งใหญ่ พร้อมกับเหล่าเสนาทหารจํานวนมาก เดินทางไปทั่วชมพูทวีป เมืองแรกที่ทําการรบได้ใช้วิธีปิดล้อมรบ จนกระทั่งได้รับชัยชนะ ทําอย่างนี้จนยึดเมืองได้ ก็จะเดินทางต่อไป สามารถรบจนได้รับ ชัยชนะทั่วทั้งชมพูทวีป ยึดเมืองและจับพระราชาได้ถึง 9,000 พระองค์ และเดินทางพร้อมกับพระราชาที่ศิโรราบมุ่งตรงไปยัง