ข้อความต้นฉบับในหน้า
ธรร
โทษของการกักขัง สัตว์
៦៨
ภิกษุรูปหนึ่งที่นั่งฟังอยู่ด้วยเกิดความสงสัยขึ้นมา จึงทูล
ถามพระพุทธองค์ว่า “แม้จะทำกรรมใดไว้ จะไม่มีทางหลีกหนี
กรรมเหล่านั้นไปได้เลยหรือพระเจ้าข้า” พระบรมศาสดาตรัสว่า
“อย่างนั้นแหละ ภิกษุทั้งหลาย ไม่มีสถานที่ใดเลยที่จะหลีกพ้น
จากกรรมชั่วซึ่งได้ทําเอาไว้ เพราะสัตว์ทั้งหลายมีกรรมเป็น
ของตน เป็นทายาทแห่งกรรม มีกรรมเป็นกำเนิด มีกรรมเป็น
เผ่าพันธุ์ มีกรรมเป็นที่พึ่งอาศัย กรรมย่อมจำแนกสัตว์ให้เลว
และประณีต”
เพราะฉะนั้น เมื่อเรารู้แล้วว่า ใครทำกรรมใดไว้ ตนจะ
ต้องเป็นผู้รับผลของกรรมนั้น ก็ควรเว้นให้ห่างไกลจากบาปกรรม
หมั่นสั่งสมแต่คุณงามความดีให้มากๆ เราจะได้ไม่เดือดร้อน
ในภายหลัง เกิดมาภพหนึ่งชาติหนึ่ง ควรเก็บเกี่ยวเอาแต่สิ่งที่ดี
ให้เป็นประวัติศาสตร์ชีวิตที่งดงาม เมื่อใดที่เราสามารถระลึกชาติ
ย้อนหลังไปดู เห็นแต่กุศลกรรมที่ได้ทำไว้ จะทำให้เกิดความปีติ
ปราโมทย์ใจในความดีที่ทำผ่านมา และมีกำลังใจอยากสร้าง
ความดีให้ยิ่งๆ ขึ้นไป
เราเกิดมาเพื่อสั่งสมบุญบารมีเท่านั้น ฉะนั้น อย่าได้
พลั้งพลาดไปทำบาปอกุศลกัน สิ่งใดที่ทำแล้วไม่สบายกาย
ไม่สบายใจ ควรงดเว้นเสีย อย่ามองว่าบาปกรรมเล็กๆ น้อยๆ
จะไม่มีผลอะไรมากมาย แต่ความจริงไม่เป็นอย่างนั้น กรรม