ข้อความต้นฉบับในหน้า
โทษของการห้ามสามีทำบุญ
២៦៨
เราเกิดมาภพชาติหนึ่ง ก็ไม่ได้นำอะไรติดตัวมาเลย
มีแต่บุญและบาปที่ติดตัวมา ปรุงแต่งรูปสมบัติ ทรัพย์สมบัติ
และคุณสมบัติให้แตกต่างกัน เพราะเป็นผลที่สืบเนื่องมาจาก
การกระทําในอดีต และเมื่อถึงคราวจะหลับตาลาโลกนี้ไป เราไม่
สามารถนําเอาสิ่งอะไรติดตัวไปได้เช่นกัน จะมีเพียงแต่บุญและ
บาปที่เราได้ทําเอาไว้ในขณะมีชีวิตอยู่เท่านั้น ผลของบาปมี
ความทุกข์ทรมานเป็นผล ส่วนผลของการสั่งสมบุญก็มีความสุข
เป็นกำไรชีวิต สิ่งอะไรก็ตามที่เราเคยทำไว้ในอดีต จะส่งผลเสมอ
ไม่ช้าก็เร็ว เพราะวิบากแห่งกรรมเป็นเรื่องอจินไตย นึกคิด
ดันเดาไม่ได้ว่าจะส่งผลเมื่อไร เมื่อบุญหรือบาปตามมาทันก็จะ
ให้ผลทันที เพราะฉะนั้นอย่าปล่อยตัวปล่อยใจไปทําสิ่งที่เป็น
อกุศล ควรประกอบกุศลกรรมเอาไว้ให้มากๆ ชีวิตเราจะได้
ประสบความสุข ความปลอดภัยไปทุกภพทุกชาติ
มีพระบาลีกล่าวไว้ใน เหรัญญกานิเถรคาถา ว่า
“วันและคืนย่อมล่วงไปๆ ชีวิตย่อมดับไป อายุของ
สัตว์ทั้งหลายย่อมสิ้นไป เหมือนน้ำในแม่น้ำน้อย ฉะนั้น
เมื่อเป็นเช่นนั้น คนพาลทำบาปกรรมอยู่ ย่อมไม่รู้สึกตัว
ภายหลังเขาย่อมได้รับทุกข์อันเผ็ดร้อน เพราะบาปกรรมนั้น
มีวิบากเลวทราม”