กรรมของคนฆ่า พระ : หน้า 108/589

ธรรมะเพื่อประชาชน กรรมของคนฆ่า พระ ๑๐๗ จึงเป็นเหมือนศิลปะอาบยาพิษ ดังเรื่องที่เกิดขึ้นมาแล้วในอดีต *มีอยู่คราวหนึ่งที่พระมหาโมคคัลลานะ อัครสาวกเบื้อง ช้าย ผู้เลิศด้วยฤทธิ์ พร้อมกับพระลักขณเถระ ลงจากภูเขา คิชฌกูฏ เพื่อไปบิณฑบาตโปรดสรรพสัตว์ ท่านมองไปรอบๆ แล้วทำอาการยิ้มแย้ม พระลักขณเถระสังเกตเห็นอาการของท่าน จึงถามสาเหตุของการแย้มนั้น ก็ได้รับค่าตอบว่า ให้ไปถามอีก ครั้งในสำนักของพระพุทธองค์เถิด หลังจากบิณฑบาต พระเถระ ทั้งสองเข้าไปเฝ้าพระผู้มีพระภาคเจ้า พระลักขณเถระจึงถาม เรื่องที่เกิดขึ้นอีกครั้งหนึ่ง พระมหาโมคคัลลานะจึงเล่าให้ฟัง โดยมีพระบรมศาสดาประทับนั่งเป็นสักขีพยานว่า “ขณะที่ลงมาจากเขา ท่านได้เห็นเปรตตนหนึ่งมีอัตภาพ ใหญ่โตประมาณ ๓ คาวุต ถูกค้อนเหล็ก 5 หมื่นอัน ที่มีไฟติด ลุกโพลง ตกลงมากระหน่ำศีรษะของเปรตนั้น ก้อนเหล็กได้ทุบ ศีรษะของเปรตจนแตกกระจาย แล้วศีรษะที่แตกกระจายนั้น ก็รวมกันขึ้นใหม่อีก แล้วก็ถูกค้อนทุบแตกกระจายไปอีก เปรต ร้องโหยหวนด้วยความทุกข์ทรมานแสนสาหัส” พระบรมศาสดาสดับถ้อยคำของพระเถระแล้ว จึงตรัสว่า *มก. เล่ม ๔๑ หน้า ๒๓๙