กรรมของการรังแกสัตว์ : หน้า 205/589

กรรมของการรังแกสัตว์ ๒๐๔ พระผู้มีพระภาคเจ้าตรัสว่า “ดูก่อนมาณพ สัตว์ทั้งหลาย มีกรรมเป็นของตน เป็นทายาทแห่งกรรม มีกรรมเป็นกำเนิด มีกรรมเป็นเผ่าพันธุ์ มีกรรมเป็นที่พึ่งอาศัย กรรมเท่านั้นที่ จําแนกสัตว์ให้เลวและประณีต บุคคลบางคนในโลกนี้จะเป็น สตรีหรือบุรุษก็ตาม เป็นผู้มักทำชีวิตสัตว์ให้ตกล่วง เป็นคน เหี้ยมโหด ไม่เอ็นดูเกื้อกูลในหมู่สัตว์มีชีวิต เขาตายไปจะเข้าถึง อบาย ทุคติ วินิบาต นรก เพราะกรรมที่ทำไปแล้วนั้น หากตายไป แม้ไม่เข้าถึงอบาย ทุคติ วินิบาต นรก ถ้ามาเป็นมนุษย์ เกิด ณ ที่ใดๆ ในภายหลังจะเป็นคนมีอายุสั้น ดูก่อนมาณพ ปฏิปทาที่ เป็นไปเพื่อมีอายุสั้นนี้ คือเป็นผู้มักทำชีวิตสัตว์ให้ตกล่วงไป *จากนั้น พระองค์ทรงยกตัวอย่าง สมัยที่ยังบำเพ็ญ บารมีเป็นพระโพธิสัตว์ ได้เกิดเป็นลูกของพราหมณ์มหาศาลมี สมบัติมากมาย มีชื่อว่า ทีปายนะ ท่านมีเพื่อนรักอยู่คนหนึ่งชื่อ มัณทัพยะ ครั้นเมื่อโตขึ้น รู้สึกไม่เห็นสาระในการที่จะต้องอยู่ ครองเรือน จึงชักชวนเพื่อนทำบุญให้ทานเป็นการใหญ่ ขน สมบัติที่มีอยู่ทั้งหมดมากองไว้หน้าบ้าน ประกาศให้มหาชนมา ขนเอาไปโดยไม่มีความรู้สึกเสียดาย *มก. เล่ม ๕๙ หน้า ๔๓๑