ผลกรรมจากการทำบาป : หน้า 342/589

Dsuem ประชาช จะเชื่อ ตอนเป็น หรือ จะเห็น ตอน ตาย ๓๔๑ ทำให้ต้องทําบาปอกุศล บางครั้งถึงกับเข่นฆ่ากัน ลักขโมยบ้าง ต้องผิดศีลกาเม โกหกมดเท็จ ทําทุกอย่างเพื่อให้ได้มาซึ่งรูป เสียง กลิ่น รส สัมผัสต่างๆ ที่ปรารถนา ที่ระคนไปด้วยกิเลสตัณหา ความผิดพลาดของชีวิตที่หลงไปทำบาปอกุศลไว้นั้น ทำให้ชีวิต ต้องเดือดร้อนใจ นึกถึงเมื่อไรใจก็เศร้าหมองไม่ผ่องใส ร้อนทั้ง ตนเอง ร้อนทั้งคนอื่น ร้อนทั้งชาตินี้และชาติหน้า วิบากกรรม อันเผ็ดร้อนมันจะคอยส่งผลต่อๆ กันไปข้ามภพข้ามชาติทีเดียว *ดังเรื่องจริงที่เคยเกิดขึ้นในสมัยพุทธกาล ในกรุง พาราณสี มีคฤหบดีท่านหนึ่ง ชื่อจูฬเศรษฐี เป็นคนไม่มีศรัทธา ในพระพุทธศาสนา จึงไม่มีความเลื่อมใสในการให้ทาน เป็นคน ตระหนี่ถี่เหนียว ไม่เอื้อเฟื้อต่อการบำเพ็ญบุญ ชอบทุบตีข้าทาส บริวาร ไม่พอใจใครก็ทําโทษคนนั้นจนถึงกับเลือดตกยางออก เห็นใครทําบุญให้ทานก็จะเข้าไปห้ามไม่ให้ทำ เมื่อถึงเวลาตัวเอง เสียชีวิตลง ก็ไปบังเกิดเป็นเปรต มีร่างกายปราศจากเนื้อและ เลือด มีเพียงหนังหุ้มกระดูกและเอ็น มีศีรษะโล้น ปราศจาก เสื้อผ้าเครื่องนุ่งห่ม เป็นเปรตชีเปลือยน่าเกลียดน่ากลัวมาก ฝ่ายบุตรสาวของเศรษฐีชื่อว่า อนุลา ซึ่งไปอยู่กับสามี *มก. เล่ม ๔๙ หน้า ๒๕๕