โทษของการล่าสัตว์ : หน้า 335/589

โทษของการล่าสัตว์ ๓๓๔ มหาชนเห็นพระผู้มีพระภาคเจ้าพร้อมด้วยภิกษุสงฆ์ จำนวนมาก เสด็จมาเมืองพาราณสี จึงพากันดีอกดีใจ รีบชวน กันมาเข้าเฝ้าเพื่อจะได้ฟังพระธรรมเทศนา มหาอำมาตย์เห็น ดังนั้นก็มีจิตเลื่อมใสศรัทธามากเป็นอย่างยิ่ง ได้อังคาสภิกษุสงฆ์ โดยมีพระสัมมาสัมพุทธเจ้าเป็นประมุข ให้อิ่มหน้าด้วยอาหาร หวานคาวอันประณีต และเมื่อภิกษุสงฆ์ฉันเสร็จแล้ว พระผู้มี พระภาคเจ้าทรงใช้อิทธาภิสังขาร ดลบันดาลให้เปรตทุกหมู่เหล่า ที่อยู่ในบริเวณนั้น มาปรากฏให้มหาชนได้เห็นด้วยตาเนื้อกัน ในบรรดาเปรตเหล่านั้น บางพวกนั่งท่อนผ้าเก่าขาดวิ่น บางพวกเอาผมของตนเองปิดอวัยวะที่น่าละอาย บางพวก เปลือยกายมีรูปเหมือนตอนเกิด ถูกความหิวกระหายครอบงำ ไร้เรี่ยวแรง มีเพียงหนังหุ้มกระดูก เที่ยวหมุนเคว้งไปมา ไม่ สามารถยืนหยัดอยู่ได้ก็ล้มลง บางพวกนุ่งผ้าขี้ริ้วขาดรุ่งริ่ง บางพวกผมยาวสยาย เที่ยวแสวงหาอาหาร เมื่อหาไม่ได้ก็นอน กลิ้งเกลือกบนพื้นดิน ร้องไห้ร่ำไรว่า เพราะพวกเราไม่ได้ทำบุญ กุศลไว้ในกาลก่อน จึงได้ถูกความหิวกระหายคุกคาม ดุจถูกไฟ เผาอยู่ตลอดเวลาเช่นนี้ เปรตแต่ละตนได้สารภาพบาปกับพระผู้มีพระภาคเจ้า และมหาชนที่มาประชุมกันให้ทราบว่า เพราะเมื่อก่อนพวกตน ได้ไปทํากรรมอันลามก แม้เป็นผู้มีสมบัติในตระกูลมหาศาล