สูจิโลมยักษ์และพระพุทธเจ้า : หน้า 443/589

สูจิโลมยักษ์ ๔๔๒ มีกลิ่นเหม็น แต่พระองค์ไม่ได้นึกรังเกียจ เพราะมีน้ำพระทัยยิ่ง ใหญ่ เปี่ยมด้วยพระมหากรุณาธิคุณอย่างไม่มีประมาณอยู่แล้ว พระองค์เสด็จไปประทับนั่งอยู่บนฝั่งของยักษ์ เมื่อสูงิโลมยักษ์กับขรยักษ์ซึ่งเป็นเพื่อนกัน กลับมาจาก การหาอาหาร ขรยักษ์เห็นก่อนก็ทักว่า “มีสมณะมาเยี่ยมท่าน” สูจิโลมยักษ์ก็เข้าไปหา ทำท่าเหมือนกับจะจับพระองค์ และได้ ยื่นหน้าเข้าไปใกล้พระสัมมาสัมพุทธเจ้า พระองค์ถอยหลังไป หน่อยหนึ่ง ยักษ์ก็ข่มขวัญว่า “ท่านกลัว” พระพุทธองค์ตรัส ด้วยน้ำเสียงเรียบๆ ว่า “เราไม่ได้กลัว แต่กลิ่นตัวของเจ้าและ ผิวของเจ้านั้นมีสัมผัสหยาบ” ไม่น่าเชื่อว่าความสงบนิ่งของพระพุทธองค์จะทำให้สยบ ความก้าวร้าวของยักษ์ลงได้ เพราะฉะนั้นนี่ก็เป็นข้อคิดได้อย่าง หนึ่งว่า ในการแก้ไขปัญหาบางอย่าง บางทีเราต้องเอาชนะด้วย ความสงบนิ่ง อาศัยความสงบสยบปัญหา เมื่อพระบรมศาสดา อยู่ในอาการสงบ ยักษ์เปลี่ยนใจจากจะขับไล่ก็เปลี่ยนใจมาฟัง ธรรมแทน ยักษ์ได้ถามธรรมะว่า “ราคะและโทสะ มีอะไรเป็นเหตุ ความยินดี ความไม่ยินดี และความสยดสยองเกิดจากอะไร ความตรึกในใจเกิดแต่อะไร จึงดักจิตไว้เหมือนพวกเด็กดักกา