ข้อความต้นฉบับในหน้า
Bsumaประช
ความตระหนี่
หนี่เป็นภัยในวัฏฏะ
๑๖
ไม่ค่อยได้อาหาร เพราะกระแสแห่งความตระหนี่ที่ซ้อนอยู่ใน
กลางกายนั้นผลักดันสมบัติและดึงดูดวิบัติเข้าหาตัวตลอดเวลา
กระแสแห่งความตระหนี่นี้ ถ้ามองไปตรงกลางด้วย
ธรรมจักขุของธรรมกาย เราจะเห็นเป็นดวงสีดำๆ เรียกว่า
“กัณหธรรม” เป็นธรรมดาที่ครอบงำอยู่ ครอบงำบังคับในเห็น
ในจํา ในคิด ในรู้ ให้เกิดความหวงแหนทรัพย์ เสียดายทรัพย์
และให้เกิดความโลภ มันบังคับกันอยู่ในกลางกาย ซึ่งจะดึงดูด
วิบัติเข้ามา และผลักสมบัติออกไป ใครมีความตระหนี่จะเป็น
อย่างนี้
เมื่อลูกขอทานอดีตอานันทเศรษฐี ตะเกียกตะกาย
ช่วยเหลือตัวเอง ไปจนถึงบ้านเก่าของตัว เกิดระลึกชาติได้ว่า
เราเคยเป็นเศรษฐีมาก่อน เห็นหลานชายกำลังเดินเล่นอยู่ ก็จำ
เรื่องราวในอดีตของตัวได้แม่นยำ
ตรงนี้เป็นสิ่งที่น่าคิดว่าสมบัติผลัดกันชม ใครมีบุญก็
สามารถที่จะดึงดูดสมบัตินั้นมาได้ ถ้าใครหมดบุญแล้วไม่สร้าง
บุญใหม่ต่อ ทรัพย์แม้เคยเป็นของตัวมาก่อน แต่ไม่อาจที่จะ
ใช้ได้ เหมือนอย่างอดีตอานันทเศรษฐีตอนนี้ เห็นปราสาท
ที่ตัวเคยสร้างมาก่อน เป็นของตัวแท้ๆ สร้างมากับมือ สมบัติฝัง
อยู่ที่ไหนก็รู้ แต่ไม่มีสิทธิที่จะใช้จ่ายได้ เห็นชัดๆ อยู่ตรงหน้า
ก็ยังใช้ไม่ได้ เพราะไม่มีบุญ