วิบากกรรมของการพูดเพ้อเจ้อ : หน้า 165/589

ธรร วิบากกรรมของการพูดเพ้อเจ้อ ๑๖๔ ประดับประดาตกแต่งด้วยผ้าอันวิจิตร แล้วนิมนต์พระภิกษุสงฆ์ ให้มาเป็นเนื้อนาบุญ โดยมีพระสัมมาสัมพุทธเจ้าเป็นประธาน ให้พระองค์ประทับนั่งบนอาสนะที่ปูลาดด้วยเครื่องลาดอย่างดี มีค่าประมาณมิได้ บูชาด้วยสักการะมีของหอมและดอกไม้ เป็นต้น แล้วได้ถวายมหาทานบารมีเป็นการเฉลิมฉลองครั้งยิ่งใหญ่ ครั้งนั้น มีบุรุษคนหนึ่งเห็นการกระทำของเหล่าอุบาสก อุบาสิกา ก็เกิดอกุศลจิตมีความตระหนี่เกิดขึ้นในใจ จึงกล่าว ปรามว่า “สิ่งของทั้งหมดนี้ ทิ้งไปที่กองหยากเยื่อเสียยังจะดี กว่าถวายให้สมณะโล้นเหล่านี้ที่ไม่ได้ทำประโยชน์อะไร” พวก อุบาสกอุบาสิกาได้ฟังดังนั้น เกิดความสลดใจ พากันคิดว่า การที่บุรุษนี้ไม่ขวนขวายในการทำความดี แล้วยังทำความชั่วอีก ซึ่งเป็นกรรมที่มีโทษร้ายแรง เพราะกระทำต่อหน้าพระภิกษุสงฆ์ โดยมีพระสัมมาสัมพุทธเจ้าเป็นประมุข จัดว่าเป็นการประทุษร้าย อย่างหนักต่อผู้รู้ผู้บริสุทธิ์ ชาวบ้านจึงนำเรื่องนี้ไปบอกแก่มารดาของบุรุษนั้น พร้อมกับกำชับว่า ให้ไปขอขมาโทษต่อพระผู้มีพระภาคเจ้าและ พระภิกษุสงฆ์เสีย กรรมนั้นจะได้ผ่อนหนักให้เป็นเบา มารดาเขา ก็รับค่า ได้ไปตักเตือนลูกชาย จนเขาสำนึกผิด แล้วได้พาลูกชาย ไปขอขมาโทษ โดยเข้าไปเฝ้าพระพุทธเจ้าและพระภิกษุสงฆ์ เพื่อขอขมาโทษที่ได้ทําผิดพลาดไปด้วยความไม่รู้ และได้บูชา