ธรรมะเกี่ยวกับโทษของปาณาติบาต : หน้า 252/589

ธรรมะเพื่อประชาชll โทษของการทำปาณาติบาต ๒๕๑ ผู้ที่ถูกความมืดคืออวิชชาครอบงำจิตใจจนมืดดำสนิท ทำให้ไม่กลัวต่อบาป เมื่อคิด พูด ทำ ก็กระทำในเรื่องที่เป็นบาป อกุศล ชีวิตต้องพบกับความมืดมนไม่พบแสงสว่าง บุคคลเช่นนี้ ท่านเรียกว่าคนพาล เพราะไม่ได้ดำเนินชีวิตอยู่ด้วยปัญญา ความ มีดภายนอกนั้นยังพอมีวันสว่างได้ แต่ความมืดในจิตใจที่ไม่ได้ รับแสงแห่งพระธรรมเป็นความมืดที่น่ากลัว เพราะจะทำให้พลัด ตกไปในอบายภูมิ ไม่มีโอกาสทำความดี มีแต่เสวยวิบากกรรม ที่ทุกข์ทรมาน ชีวิตของผู้ที่สั่งสมบาปอกุศล ทําบาปเป็นอาจิณ โดยที่ไม่รู้ตัว เป็นชีวิตที่อันตรายอย่างยิ่ง กว่าจะรู้ตัวว่าผิดพลาด ก็สายเกินแก้เสียแล้ว จำต้องทนทุกข์ทรมานชดใช้กรรมอัน เผ็ดร้อนที่ก่อเอาไว้ในอบายภูมิเป็นเวลายาวนาน หลวงพ่อมีตัวอย่างของผู้ที่กระทำบาปอกุศลเพราะ ความหลงผิด แล้วไปเกิดในนรกมาให้ทุกท่านได้รับทราบอีก เรื่องมีอยู่ว่า ในอดีตกาล พระราชโอรสของพระราชา พระนาม กิตวะ เสวยน้ำจัณฑ์อยู่กับเหล่าอำมาตย์ มีสนมกำนัล แวดล้อมจำนวนมาก ขณะที่พระองค์ทรงทอดพระเนตรเห็น พระปัจเจกพุทธเจ้า พระนามว่า สุเนตต์ กำลังเที่ยวบิณฑบาต *มก. เล่ม ๔๙ หน้า ๓๗๐