ธรรมะเพื่อประชาชน : หน้า 542/589

ธรรมะเพื่อประชาช กตัตตากรรม เช่นนั้น เพื่อตัดความรําคาญ ๕๔๑ เหล่ากัลยาณมิตรก็พากันตกใจ กลัวว่าข้าพเจ้าจะได้รับ บาปกรรม จึงพากันชี้ขุมทรัพย์ว่า คุณพูดอย่างนี้ไม่ดีนะ ว่าพระ ว่าเจ้า มันเป็นบาปเป็นกรรม ข้าพเจ้าเองตอนนั้นกำลังขุ่นมัว ใจมืดบอด เมื่อได้ยินอย่างนั้นก็ยิ่งรู้สึกโกรธหนักขึ้นไปอีก เลย พูดตัดบทไปโดยไม่มีเจตนาดูหมิ่นเหยียดหยามว่า พวกท่านเลิก พูดเรื่องนี้ได้แล้ว เราหนวกหู ถ้าพระสัมมาสัมพุทธเจ้าของ พวกท่านไม่สามารถไถนาให้เราได้ เราก็จะไม่ไปทำบุญด้วยหรอก เมื่อใดที่ท่านมาไถนาให้ดูได้ เมื่อนั้น เราจึงจะไปทำบุญ ด้วยการพูดจาไม่ยั้งคิดไม่พิจารณาไตร่ตรองให้ดีเสียก่อน ทำให้ข้าพเจ้านั้นต้องเกิดมาเป็นเปรต ชดใช้กรรม อดข้าว อดน้ำ ไม่ได้นั่ง ไม่ได้นอนตลอด ๑ พุทธันดร ต้องไถนาอยู่ตลอดเวลา ไม่ทราบว่าเมื่อไรจะหมดกรรมสักที” เมื่อพูดถึงตอนนี้เปรตก็ทำนิ่งๆ แล้วชี้บอกเส้นทางออก จากป่ากับเหล่าพระภิกษุทั้งหลายพร้อมกับบอกว่าเมื่อพระคุณเจ้า ทั้งหลายออกไปแล้ว ขอให้บอกเพื่อนมนุษย์ทั้งหลายด้วยเถิดว่า ขอให้เพื่อนมนุษย์ผู้ยังไม่ตาย จงขวนขวายในการทำบุญให้ทาน อย่าได้ประมาททำบาปอกุศลแม้เพียงเล็กน้อยเหมือนอย่าง ข้าพเจ้าเลย อย่าได้เป็นคนมีวาจาชั่วหยาบ จ้วงจาบผู้ทรงศีลจะ โดยตั้งใจหรือไม่ตั้งใจก็ตาม ให้หมั่นสร้างบุญกุศลไว้ เมื่อถึง