ความจริงเกี่ยวกับเปรตและการสอนในพระพุทธศาสนา : หน้า 490/589

ธรรมะเพื่อประช ค ว า ม ห ล า ก ห ล า ย ของเปรต (๒) ៤៨៩ ของพระพุทธศาสนา ท่าตนเป็นประดุจโจรปล้นพระศาสนา โดยการทรงเพศภิกษุสามเณรแต่ไม่สำรวมกาย วาจา รู้ว่า ตนเป็นผู้มีศีลไม่บริสุทธิ์แล้ว ก็ยังฝืนล่วงเกินอาบัติน้อยใหญ่ ไม่กระทําตามพระวินัย ไม่เห็นภัยในวัฏสงสาร เมื่อศีลไม่บริสุทธิ์ บริโภคอาหารของชาวบ้านอยู่อย่างนี้ เมื่อมรณภาพก็ต้องไป เกิดเป็นสัตว์นรก เสวยกรรมอยู่ยาวนาน เมื่อพ้นจากนรกแล้ว ยังต้องมาเกิดเป็นเปรต ถูกไฟไหม้อยู่อย่างนี้จนกว่าจะสิ้นกรรม ความทุกข์ยากลำบากในเปตโลกเท่าที่ได้เล่ามานี้ ต้องการจะชี้ให้เห็นว่า อกุศลกรรมทุกชนิดอย่าได้คิดทำ อย่ามองว่า เป็นสิ่งเล็กน้อยเป็นอันขาด เพราะสามารถนำไปสู่ อบายภูมิได้ทั้งนั้น เพราะฉะนั้น เมื่อทุกท่านได้รับฟังความทุกข์ ทรมานของเปรตในเปตโลกแล้ว จึงไม่ควรประมาทในชีวิต กรรมชั่วแม้ใครจะรู้หรือไม่ก็อย่าได้ทำ ขึ้นชื่อว่าบาปกรรม แม้จะมีประมาณน้อย ก็ทำให้ใจหมองสามารถพาไปสู่อบายภูมิได้ ดังนั้น ให้ละชั่วทุกชนิด ทำความดีให้ยิ่งๆ ขึ้นไป และทำใจให้ใสๆ เราจะได้มีสุคติเป็นที่ไป