ความหลากหลายของเปรตในธรรมะ : หน้า 488/589

ธรรมะเพื่อประชาช ค ว า ม ห ล า ก ห ล า ย ข อ งเปรต (๒) ៤៨៧ ได้ธนูหน้าไม้ ก็มุ่งเข้าป่าเที่ยวล่าเนื้อ กระต่าย เก้ง กวางตาม แต่จะได้ แล้วนำมาเลี้ยงครอบครัวหรือเพื่อนฝูง ขยันทำแต่ บาปกรรมอยู่ทุกวัน เมื่อความตายมาพรากชีวิตไป จึงต้องไป เกิดในนรกเป็นเวลาช้านาน เมื่อพ้นจากนรกแล้ว ต้องมาเกิด เป็นเปรตด้วยเศษกรรมที่ยังเหลืออยู่ เปรตบางจ๋าพวกมีอัณฑะขนาดใหญ่เท่าหม้อ เวลาเดิน ไปต้องแบกลูกอัณฑะของตัวเองขึ้นบ่าไปด้วย เมื่อเวลานั่งก็ต้อง นั่งทับลูกอัณฑะ จากนั้นจะมีฝูงแร้งกาพากันตามจิกทิ้งเป็นกลุ่มๆ เปรตได้แต่ร้องทุรนทุรายครวญครางด้วยความเจ็บปวดทรมาน นั่นก็เป็นเพราะว่า เมื่อชาติก่อนเคยประจานความผิดของผู้อื่น บ้างก็เป็นผู้พิพากษาตัดสินคดีความ แต่ว่าไม่มีหิริโอตตัปปะ ถูกโลภะเข้าครอบงำาจึงรับสินบน เมื่อตัดสินคดีความก็ให้คนที่ ตนรับสินบนไว้เป็นผู้ชนะ ส่วนคนที่ควรชนะก็กลับตัดสินให้แพ้ เมื่อตายไปต้องไปถือกำเนิดเป็นสัตว์นรกก่อน ครั้นพ้นจากนรก แล้วเศษบาปยังมีอยู่ จึงต้องมาเกิดเป็นเปรตที่มีลูกอัณฑะใหญ่โต เป็นการประจานความผิดของตัวเอง ที่ได้ประพฤติผิดพลาดไว้ เมื่อครั้งเป็นมนุษย์ เปรตบางจำพวก มีรูปร่างใหญ่โตบึกบึน แต่ไร้ศีรษะ เป็นเปรตหัวขาด มีจักษุและปากปรากฏอยู่ที่บริเวณหน้าอก