ข้อความต้นฉบับในหน้า
ธรรมะเพื่อประชาชน
ชีวิตมนุษย์ ประเสริฐที่สุด
พระทัย คิดหาวิธีกำจัดสามีของนาง ทรงมีรับสั่งให้นำตัวสามี
ของนางมาเข้าเฝ้า ให้คอยรับใช้พระองค์ ๒ - ๓ วัน แล้วตรัสว่า
“วันรุ่งขึ้นเจ้าจงไปเอาดินสีอรุณและดอกอุบลสีแดง ที่สระ
โบกขรณีด้านนอกพระนครมาให้เรา และต้องเอามาให้ได้ก่อนที่
ประตูพระนครจะปิด ถ้าไม่ได้เจ้าจะต้องตาย”
ชายหนุ่มเมื่อฟังพระราชารับสั่งเช่นนั้น ทราบว่าพระองค์
แสร้งหาเหตุเอาชีวิตตน จึงรีบออกเดินทางตั้งแต่เช้ามืดไปยัง
สระโบกขรณี ซึ่งสระนี้มีอมนุษย์ดูแลรักษาอยู่ เมื่อไปถึงก็เดิน
รอบๆ สระด้วยความเศร้าสร้อย รำพึงถึงความประสงค์ของ
พระราชา แต่ไม่กล้าลงไปในสระ เพราะกลัวภัยจากอมนุษย์
ฝ่ายอมนุษย์ทราบแล้วก็เกิดความสงสาร จึงอนุญาตให้เขานำ
ดอกบัวและดินสีอรุณไปได้ตามต้องการ
เขารีบเดินทางกลับเพื่อให้ทันพระอาทิตย์ตกดิน คนเฝ้า
ประตูเมืองเห็นเขาวิ่งมาแต่ไกล จึงรีบปิดประตูตามพระดำรัส
ของพระราชาทันที เมื่อประตูเมืองปิด เขาเข้าเมืองไม่ได้ ชายหนุ่ม
ไม่รู้จะหันหน้าไปพึ่งใคร จึงไปหาเด็กหนุ่มที่โดนหลาวเสียบอยู่
หน้าประตูเมือง เพื่อให้ช่วยเป็นพยานว่า เขาได้มาถึงก่อน
พระอาทิตย์ตกดิน เด็กหนุ่มตอบว่า ตนอาจมีชีวิตอยู่อีกไม่นาน
เท่าไร อาจไม่ทันได้เป็นพยานให้ก็จะต้องตาย แต่ได้แนะนำว่า