ข้อความต้นฉบับในหน้า
ธรรมะเพื่อประชา
เปรตเฝ้าทรัพย์
๒๓๕
ฟูใจนี้อย่างไร สวนมะม่วงของท่านช่างรื่นรมย์ยิ่งนัก มีดอกบาน
สวยงาม เกลื่อนกล่นไปด้วยหมู่ภมร ท่านได้วิมานนี้มาอย่างไร”
เปรตได้ฟังดังนั้น จึงบอกพวกพ่อค้าไปว่า “สระโบกขรณี
อันเย็นสบายน่ารื่นรมย์นี้ ข้าพเจ้าได้มาเพราะผลของทานที่
ลูกสาวถวายภัตตาหารและผลมะม่วงแด่ภิกษุสงฆ์มีพระสัมมา
สัมพุทธเจ้าเป็นประมุข แล้วอุทิศให้ข้าพเจ้า ทำให้ข้าพเจ้าได้
ทิพยสมบัติเหล่านี้” เมื่อเปรตกล่าวเช่นนั้นแล้ว ก็พาพวกพ่อค้า
ไปดูทรัพย์กหาปณะที่ตนเองซ่อนไว้เมื่อครั้งเป็นมนุษย์ พร้อมกับ
บอกว่า “ขอให้พวกท่านจงรับกหาปณะครึ่งหนึ่ง อีกครึ่งหนึ่งจง
ให้ลูกสาวของเรา นางจะได้เอาไปคืนเจ้าหนี้ และขอให้พวกท่าน
ช่วยบอกนาง ให้หมั่นสั่งสมบุญแล้วอุทิศให้ข้าพเจ้ามากๆ
ด้วยเถิด” พ่อค้าเหล่านั้นก็รับคำ เมื่อกลับถึงกรุงสาวัตถีแล้ว
จึงรีบนำทรัพย์ไปให้ลูกสาวของเปรต และเล่าเรื่องราวทั้งหมด
ที่ไปประสบมาในระหว่างทางให้นางได้ทราบ
เมื่อนางฟังแล้ว ได้นํากหาปณะนั้นไปใช้หนี้คืนจนหมด
ส่วนที่เหลือได้ให้กุฎมพีพ่อบุญธรรม แต่กุฎมพี่ก็คืนทรัพย์นั้นให้
นางเพื่อจะได้ใช้สอยทำบุญกุศลตามอัธยาศัย ต่อมากุฎมพี่ให้
นางแต่งงานกับลูกชายคนโตของตน อยู่มาวันหนึ่ง ขณะที่นาง
กำลังทำบุญ พระบรมศาสดาทรงทราบว่านางมีญาณแก่กล้า
พร้อมที่จะบรรลุธรรม จึงทรงแผ่พระรัศมีไปแสดงพระองค์