ข้อความต้นฉบับในหน้า
ธรรมะเพื่อประชาช
เปรต งูยักษ์และเปรต กาดำ
กาก็ร้องเสียงโหยหวนบินไปมาในอากาศ เนื่องจากพระเถระ
เป็นผู้มีอานุภาพมาก จึงสามารถมองเห็นอัตภาพของเปรตนั้นได้
แล้วพระเถระก็บอกว่า ส่วนมากอัตภาพของเปรตทั่วไปสูง
แค่ ๓ คาวุตเท่านั้น แต่เปรตทั้ง ๒ ตัวนี้ สูงถึง ๒๕ โยชน์
เพราะฉะนั้น กระผมจึงทําการยิ้มแย้มให้ปรากฏ”
พระบรมศาสดาทรงเป็นพยานยืนยันให้กับพระเถระว่า
ถ้อยคำที่พระโมคคัลลานะพูดมาทั้งหมดนั้นเป็นความจริง
เพราะพระองค์ทรงเห็นเปรตเหล่านั้น ตั้งแต่ในวันที่บรรลุ
พระสัมมาสัมโพธิญาณเหมือนกัน แต่พระองค์ไม่ได้ตรัสบอก
ใครๆ ให้ทรงทราบ เพราะทรงเอ็นดูต่อสรรพสัตว์ว่า “ใครที่
ฟังแล้วไม่เชื่อถ้อยคําตถาคต ความไม่เชื่อนั้น จึงเป็นสิ่งมิใช่
ประโยชน์เกื้อกูลแก่ชนเหล่านั้น” เพราะฉะนั้นเมื่อพระโมคคัลลานะ
ได้เห็นเปรตเหล่านั้น นับว่าเป็นการยืนยันการทอดพระเนตรเห็น
ของพระพุทธองค์เหมือนกัน จากนั้นพระพุทธองค์ทรงนำเรื่อง
ของเปรตทั้งสองนั้นมาเล่าให้ภิกษุสงฆ์ได้รับฟัง
ในอดีตกาล ชาวเมืองพาราณสีได้สร้างบรรณศาลาถวาย
พระปัจเจกพุทธเจ้าใกล้ฝั่งแม่น้ำ พระปัจเจกพุทธเจ้าอยู่ใน
บรรณศาลานั้น เที่ยวบิณฑบาตไปในเมืองเพื่อโปรดญาติโยมเป็น
ประจํา ครั้นช่วงเย็นชาวเมืองถือดอกไม้ของหอมไปนมัสการ