โทษของการล่าสัตว์ : หน้า 333/589

โทษของการล่าสัตว์ อยู่ในหมู่บ้านจุนทิฏฐิละ เป็นคนชอบล่าสัตว์เป็นชีวิตจิตใจ ทํากรรมปาณาติบาตไว้มาก แต่ไม่เคยทำบุญกุศลอะไร ตั้งแต่ ตื่นเช้าจนกระทั่งเข้านอน คิดแต่เรื่องการเข่นฆ่าสัตว์ เพื่อนำ มาเลี้ยงตนเองและครอบครัว ชีวิตจึงเวียนวนอยู่กับการทำ ปาณาติบาตเรื่อยมา เมื่อนายพรานเสียชีวิตลง บาปนั้นบีบคั้น ให้ไปบังเกิดเป็นเปรต เนื่องจากไม่เคยให้ทานไว้ จึงเป็นเปรต ที่ไม่มีข้าวและน้ำแม้แต่ในความฝัน เปรตตนนี้นึกถึงมนุษย์ที่เคย เป็นญาติกันมาในสมัยก่อน จึงตั้งใจว่าจะเดินทางไปหาญาติ เพื่อขอส่วนบุญ แต่เนื่องจากว่าเส้นทางไปสู่บ้านของหมู่ญาตินั้น มีทางเดียวเท่านั้นคือ จะต้องเดินทวนกระแสแม่น้ำคงคาขึ้นไป เรื่อยๆ ในสมัยนั้น อำมาตย์ของพระเจ้าพิมพิสารชื่อว่า โกลิยะ ได้รับมอบหมายให้ไปปราบปรามหัวเมือง ซึ่งต้องการแยกตัว ออกไปเป็นอิสระมีเอกราชเป็นของตัว อามาตย์เมื่อได้ชัยชนะ กลับมา ก็ส่งพลบริวารมีพลช้างและพลม้าให้ไปทางบก ส่วน ตนเองพร้อมด้วยเหล่าทหารจำนวนหนึ่งมาทางเรือตามกระแส แม่น้ำคงคา ขณะที่ล่องเรืออยู่กลางแม่น้ำอยู่นั้น เห็นเปรตตัว สูงใหญ่เท่าลำตาลกำลังเดินทวนกระแสน้ำมา จึงถามเปรตว่า ท่านจะเดินทางไปที่ไหน