ธรรมะเพื่อประช: ความเข้าใจชีวิตหลังความตาย : หน้า 476/589

ธรรมะเพื่อประช ค ว า ม ห ล า ก ห ล า ย ของเปรต (๑) ๔๗๕ เพื่อประโยชน์แก่ผู้ที่ล่วงลับไปแล้ว ญาติทั้งหลายก็คงดำรง อยู่อย่างนั้น ทักษิณาทานที่ให้แล้ว ตั้งไว้ดีแล้วในสงฆ์ ย่อมสำเร็จประโยชน์แก่ชนผู้ล่วงลับไปโดยพลันสิ้นกาลนาน” ชีวิตหลังความตายของตัวเราและหมู่ญาติของเรานั้น เป็นสิ่งที่เราควรศึกษากันให้เข้าใจอย่างแจ่มแจ้ง เพราะเมื่อ ความตายเข้ามาเยือนหมู่ญาติอันเป็นที่รัก เวลานั้นเราจะได้ ตั้งสติมั่นไม่หวั่นไหว ไม่ร้องห่มร้องไห้ โศกเศร้าพิไรรำาพัน เพราะรังแต่จะทำให้หมู่ญาติ ต้องเศร้าหมองกังวลใจตามเรา ไปด้วย ความหมองทำให้ไปเกิดในทุคติภูมิ แต่ความใสทำให้ไป สู่สุคติภูมิ ในยามนั้นเราจะต้องคิดว่า ทำอย่างไรหมู่ญาติของ เราที่ละโลกไปแล้ว จึงจะมีสุคติเป็นที่ไป หรือได้ไปเสวยสุขใน สวรรค์ ทำอย่างไรเขาจะได้ไม่ต้องพลัดไปเกิดเป็นสัตว์นรก เปรต อสุรกาย หรือสัตว์เดียรัจฉาน แต่ให้ได้ไปเสวยสุขในสุคติ โลกสวรรค์เพียงอย่างเดียว ในพระไตรปิฎกได้กล่าวเอาไว้ว่า เหล่าชนที่จุติจาก มนุษยโลก แล้วไม่กลับมาเกิดในมนุษยโลกอีกครั้ง แต่ไปเกิดใน อบายภูมิ ๔ คือ สัตว์นรก เปรต อสุรกายและสัตว์เดียรัจฉาน มีมากกว่า เหมือนฝุ่นในมหาปฐพีที่มีมากกว่าฝุ่นในเล็บมือ เพราะฉะนั้น เราจึงจำเป็นที่จะต้องศึกษาเรื่องราวของชีวิตใน