วิบากกรรมของนักล่าสัตว์ : หน้า 493/589

วิบากกรรมของนักล่าสัตว์ ៤៩២ ทหารก่อนก้าวลงสู่สมรภูมิรบ ย่อมต้องมีการตระเตรียม ทัพ กำลังพล และฝึกซ้อมรบให้พร้อมเสมอที่จะทำศึกสงคราม ยิ่งมีความพร้อมมากเพียงใดนั่นหมายถึงชัยชนะที่รออยู่เบื้องหน้า ชีวิตมนุษย์ก็เช่นเดียวกัน จำเป็นจะต้องฝึกซ้อมใจ ให้พร้อม เสมอที่จะเผชิญกับมรณภัย ซึ่งจะมาเยือนได้ทุกอณูวินาที การ ฝึกใจต้องอาศัยหลักการทําง่ายๆ สบายๆ ใจเย็นๆ จดใจนิ่งไปที่ ศูนย์กลางกายฐานที่ ๗ ภายในกลางกายอย่างแผ่วเบา โดยไม่ วิตกกังวลถึงเรื่องใด จนกว่าใจจะหยุดนิ่ง รวมเป็นหนึ่งเดียวกัน เกิดเป็นแสงสว่างเจิดจ้าขึ้นภายใน หยุดใจต่อไป เข้ากลางไป เรื่อยๆ จนเข้าถึงพระธรรมกายอันเป็นสรณะ ที่พึ่งที่ระลึกภายใน อย่างแท้จริง การกระทำเช่นนี้คือการเตรียมตัวอย่างถูกวิธี ที่จะทำให้ชีวิตของเราปลอดภัยในสงครามของชีวิต มีถ้อยคําที่เปรตตนหนึ่งได้กล่าวไว้ในมิคลุททกเปตวัตถุว่า “เมื่อก่อน กระผมเป็นพรานเนื้อ เป็นผู้มีฝ่ามือเปื้อน โลหิต เป็นคนหยาบช้าทารุณ มีใจประทุษร้ายในสัตว์เป็น อันมาก เพราะอาศัยอุบาสกเป็นกัลยาณมิตร กระผมจึง ฆ่าสัตว์เฉพาะกลางวัน กลางคืนเป็นผู้สํารวมงดเว้นจาก ปาณาติบาต เพราะฉะนั้น กลางคืนกระผมจึงได้รับความสุข กลางวันได้เสวยทุกข์ ถูกสุนัขมีจิตเดือดดาลพากันห้อมล้อม กัดกินกระผมรอบด้าน”