ความทุกข์ของเปรตและกรรม : หน้า 480/589

ธรรมะเพื่อประชาชน ค ว า ม ห ล า ก ห ล า ย ของเปรต (๑) ๔๗๕ เป็นประจำ อกุศลกรรมจึงฉุดกระชากให้ไปกำเนิดเป็นเปรต เสวยกรรมอยู่อย่างนี้เป็นเวลายาวนาน เปรตอีกฝูงหนึ่ง เป็นเปรตเพศหญิง แม้เสื้อผ้าสักชิ้นหนึ่ง ก็ไม่มีพันกาย และมีตัวเหม็นเน่า ทั่วสรรพางค์กายมีแมลงวัน ไต่ตอม ผอมโซ หาเนื้อหาเลือดในร่างกายไม่มีเลย มีแต่หนัง และเอ็นพอกกระดูก เปรตเหล่านี้ได้รับความอดอยาก หาสิ่งใด จะกินก็ไม่มี เมื่อคลอดลูกที่เกิดจากแรงกรรม ก็ฉีกเนื้อลูก ของตนเคี้ยวกิน เสวยกรรมเป็นเวลาหลายพันหลายหมื่นปี ที่เป็นเช่นนี้ เพราะในชาติก่อน เคยเกิดเป็นผู้หญิง รับทําแท้งให้กับหญิงมีครรภ์ ตัวเองไร้ความปรานีต่อสัตว์ที่ เกิดในครรภ์ มีใจประกอบด้วยโลภเจตนา หวังจะได้ทรัพย์สิน ซึ่งเป็นค่าจ้างเพียงเล็กน้อย ไม่คำนึงถึงบาปกรรมภายหน้า เมื่อสิ้นชีวิตก็ต้องลงมาเกิดเป็นเปรตอย่างนี้ บางทีก็เรียกว่า นางปีศาจผู้มีกายเน่าเหม็นน่าเกลียดน่ากลัว เมื่อไม่มีสิ่งใดจะกิน ต้องหิวโหยอดอยาก จึงต้องกินลูกของตนเอง ทนทุกข์อยู่อย่าง นี้จนกว่ากรรมนั้นจะหมดไป เห็นไหมว่า เปรตทั้งหลายจะเสวยทุกข์ทรมานอยู่ตลอด เวลา แม้จะไม่ทุกข์ทรมานแสนสาหัสแบบเกิดแล้วตาย ตาย แล้วเกิด เหมือนการถูกทรมานในมหานรก แต่ก็ได้ชื่อว่าเป็น