ธรรมะเพื่อประชาชน: โทษของความโกรธ : หน้า 546/589

ธรรมะเพื่อประชาชน โทษของคน มักโกรธ ๕๔๕ บุคคลผู้มีความปรารถนาที่จะหลุดพ้นจากความทุกข์ คือ ความเกิด ความแก่ ความเจ็บ และความตาย อันเป็นความทุกข์ ที่ติดตามเรามานานแสนนาน ต้องอาศัยพลังอำนาจบุญบารมี ที่สั่งสมอบรมมานับภพนับชาติไม่ถ้วน โดยเฉพาะบุญบารมีที่ สําคัญมีอานุภาพมาก คือการประพฤติปฏิบัติธรรม ทำใจ ให้หยุดนิ่งในหนทางสายกลาง ที่เรียกว่า มัชฌิมาปฏิปทา ซึ่ง เป็นเหตุให้หลุดพ้นจากความทุกข์ทั้งหลาย และเข้าถึงความสุข ที่แท้จริง กระทั่งได้บรรลุมรรคผลนิพพาน ความว่า มีวาระพระบาลีที่พระบรมศาสดาตรัสไว้ใน โกธนาสูตร “คนโกรธมีผิวพรรณทราม ย่อมนอนเป็นทุกข์ ถือเอา สิ่งที่เป็นประโยชน์แล้ว กลับปฏิบัติสิ่งอันไม่เป็นประโยชน์ ทำปาณาติบาตด้วยกาย และวาจา ย่อมถึงความเสื่อมทรัพย์ ผู้มัวเมาเพราะความโกรธ ย่อมถึงความไม่มียศ ญาติมิตร และสหาย ย่อมเว้นคนโกรธเสียห่างไกล คนผู้โกรธย่อม ไม่รู้จักความเจริญ ทำจิตให้กำเริบ ภัยที่เกิดมาจากภายในนั้น คนผู้โกรธย่อมไม่รู้สึก คนโกรธย่อมไม่รู้อรรถ ไม่เห็นธรรม ความโกรธย่อมครอบงำนรชนในขณะใด ความมืดตื้อย่อมมี ในขณะนั้น คนผู้โกรธย่อมก่อกรรมที่ทำได้ยากเหมือนทำ