ธรรมะเพื่อประชาชน : หน้า 422/589

ธรรมะเพื่อประชll ก ร ร ม ข อ ง ก า ร ล บ หลู่ พระพุทธเจ้า มนุษย์เป็นสิ่งมีชีวิตที่ประเสริฐที่สุด สามารถสร้างสรรค์ สิ่งที่ดีๆ ให้แก่โลกได้มาก แต่ในขณะเดียวกันก็สามารถทำลาย ล้างโลกได้ ตลอดระยะเวลาอันยาวนาน มนุษย์ได้ทำการ ทะเลาะวิวาทเบียดเบียนกัน ทำสงครามทั้งรบใหญ่ รับย่อย แม้ปัจจุบันการรบพุ่งกันจะเบาบางลง แต่สงครามเศรษฐกิจ กลับหนักหน่วงขึ้น รบกันข้ามทวีป เป็นสงครามในระดับโลก โดยลืมสงครามในระดับภพสาม ซึ่งมีความสําคัญมากกว่า คือ สงครามชิงภพ ที่ทุกๆ คนจะต้องเผชิญในวาระสุดท้ายของชีวิต พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงค้นพบว่า ถ้าก่อนละโลกจิตผ่องใส ไม่เศร้าหมอง สุคติก็เป็นที่ไป ถ้าจิตเศร้าหมองไม่ผ่องใส ทุคติ ก็เป็นที่ไป เราควรจะให้ความสำคัญกับเรื่องสงครามของชีวิต ให้มาก มีวาระแห่งพุทธสุภาษิตที่มาใน อัยยิกาสูตร ว่า “สรรพชีวิตต้องตาย เพราะความตายเป็นที่สุดของ ชีวิต เมื่อตายแล้วสัตว์ทั้งหลายจักไปตามกรรม ไปเสวยผล แห่งบุญ และบาปที่ตนได้กระทำไว้ ผู้มีกรรมเป็นบาปจะไป สู่นรก ส่วนผู้มีกรรมเป็นบุญจะไปสู่สุคติ เพราะฉะนั้น บุคคลพึงทำแต่กรรมดีงาม อันจะนำไป สู่สุคติในสัมปรายภพ บุญทั้งหลายที่ได้ทำสั่งสมไว้ ย่อมเป็น ที่พึ่งของสัตว์ทั้งหลายในปรโลก”